ادبیات کودک در برنامه درسی زبان و ادبیات انگلیسی دانشگاه های ایران

در این مقاله، پس از ذکر چالش های موجود در آموزش زبان و ادبیات خارجی در محیط غیر بومی، پیشنهاد می شود که با توجه به ویژگی ها و ظرفیت های ادبیات کودک از آن در آموزش زبان خارجی بهره گرفته شود، به ویژه آنگاه که آموختن ادبیات خارجی در نظر باشد. برای بیان روشن تر منظور، برنامه درسی زبان و ادبیات انگلیسی دانشگاه های ایران به اختصار توصیف و به جای خالی ادبیات کودک در آن اشاره می‏شود. در ادامه، بعضی نظریه ها و پژوهش ها که توجیه کننده استفاده از ادبیات کودک در آموزش زبان خارجی هستند ذکر می گردد. سپس از گنجاندن ادبیات کودک در برنامه آموزشی رشته زبان و ادبیات انگلیسی دفاع و بیان می شود که توجه حساب شده به ادبیات کودک، هم در سطح دروس پایه و هم دروس تخصصی، پاسخگوی بخش بزرگی از نیازهای آموزشی دانشجویان این رشته است و به ارتقای کیفی آموزش در این رشته کمک می کند. هدف اصلی مقاله آن است که نشان دهد به کار گرفتن نظام مند ادبیات کودک در آموزش زبان و ادبیات انگلیسی به خارج شدن آن از حالت ناپایدار و ناکارآمد کمک می کند و به عمق، پایداری و معنادارتر شدن آموخته های فراگیرندگان این حوزه می انجامد. در پایان، به پاره ای از نقاط ضعف و محدودیت های این پیشنهاد و تنگناهای احتمالی اجرای آن اشاره می شود.