توسعه ی روش های ضریب انحناء آسیب (C D F)، تغییر در نرمی (C F M) و تغییر در انحناء نرمی (F C M) برای تشخیص آسیب در وسط دهانه ی عرشه ی پل ها

روش ضریب انحناء آسیب)C D F(\پانویس{c u r v a t u r e d a m a g e f a c t o r}، که بر پایه ی تغییر در انحناء شکل مودی است، و روش های تغییر در نرمی)C F M(\پانویس{c h a n g e i nf l e x i b i l i t y} و تغییر در انحناء نرمی)C F C M(\پانویس{c h a n g e i n f l e x i b i l i t yc u r v a t u r e}، که بر پایه ی تغییر در ماتریس نرمی سازه هستند، در شناسایی مقطع طولی آسیب دیده در وسط دهانه ی عرشه ی پل ها قادر به تشخیص مقطع طولی آسیب دیده نیستند و در برخی موارد، مقطع عرضی آسیب دیده را نیز به درستی تشخیص نمی دهند. در این پژوهش، ابتدا ضعف روش های ذکرشده نشان داده شده و سپس روشی جدید برای تشخیص آسیب در عرشه ی پل از طریق توسعه ی روش های مذکور ارائه شده است. برای این منظور، مدل عددی پل 3 دهانه ی بزرگمهر اصفهان، که از طریق آزمایش های میدانی تایید شده و مدل یک پل 5 دهانه ی 25 متری استفاده و آسیب ایجادشده روی عرشه ی پل از طریق کاهش مدول کشسانی یک المان در وسط دهانه ی مدل پل ها تعریف شده است.