اثربخشی درمان توانبخشی عصب- روانشناختی بر عملکرد توجه مستمر در دانش آموزان با اختلال ریاضی شهر تبریز

اختلال در ریاضیات عبارت است از ناتوانی در انجام مهارت های مربوط به حساب با توجه به ظرفیت هوشی و سطح آموزشی که از کسی انتظار می رود. پژوهش حاضر نیز با هدف تعیین اثربخشی درمان توانبخشی عصب- روانشناختی بر عملکرد توجه مستمر در دانش آموزان با اختلال ریاضی انجام شد.
طرح پژوهش حاضر به صورت نیمه آزمایشی با دو گروه آزمودنی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شهر تبریز در سال 1395 بود، و نمونه مورد نظر از مناطق پنجگانه اختلالات یادگیری انتخاب شدند. روش نمونه گیری به صورت تصادفی ساده بود. بدین صورت که یک گروه 10 نفره شامل افراد مبتلا به اختلال یادگیری ریاضی و 10 نفر نیز شامل گروه گواه بود. یعنی افرادی که مبتلا به ناتوانی یادگیری هستند اما مداخله ای برای آنها صورت نگرفت. تعداد جلسات درمانی 20 جلسه بود و هر جلسه 45 دقیقه به طول می انجامید. ابزار پژوهش شامل برنامه کامپیوتری توانبخشی عصب- روانشناختی Sound Smart و آزمون عملکرد پیوسته بود. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره انجام شد.
بین میانگین نمره های پیش آزمون و پس آزمون گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری وجود داشت (001/0>p)، به نحوی که توانبخشی عصب- روانشناختی باعث بهبود توجه مستمر در دانش آموزان مبتلا به ناتوانی یادگیری ریاضی گردید.
این مطالعه نشان داد توانبخشی عصب- روانشناختی می تواند به عنوان یک روش اثربخش در افرادی که اختلال یادگیری ریاضی دارند مورد استفاده قرار بگیرد.