بررسی ارتباط بین فعالیت عضلات شکمی و کنترل پاسچر طی تکالیف ایستاده در زنان مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی

اگر چه برخی مطالعات گذشته ارتباط بین سطح فعالیت عضلات سطحی تنه و کنترل پاسچر را در افراد مبتلا به کمردرد مورد بررسی قرار داده اند، ارتباط بین سطح فعالیت عضلات عمقی تنه، به عنوان ثبات دهنده ستون فقرات و کنترل پاسچر پویا نامشخص است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی ارتباط بین فعالیت عضلات شکمی (سطحی و عمقی) و کنترل پاسچر طی تکالیف پاسچرال ایستاده در زنان مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی بود.
مطالعه حاضر از نوع تحلیل روابط بود که 44 داوطلب خانم مبتلا به کمردرد در مطالعه
شرکت نمودند. از افراد خواسته می شد که در مدت 30 ثانیه بر روی سطوح ایستا و پویای تعادل بایودکس، تعادل خود را حفظ نموده و به طور همزمان داده های سیستم تعادل بایودکس و دستگاه اولتراسونوگرافی جهت اندازه گیری شاخص های تعادل و ضخامت عضلات شکمی ذخیره می گردید. تصاویر به شکل آفلاین و با استفاده از نرم افزار Corel DRAW پردازش می گردید.
شاخص های ثباتی پاسچرال در هر سه شرایط آزمون، همبستگی معنی داری با درصد تغییر ضخامت عضله عرضی و مایل خارجی شکمی داشت (05/0< p)، اگر چه این همبستگی ضعیف بود.
استنتاج: اختلال در الگوی فعالیت عضلات عمقی و سطحی شکمی بر تغییرات در کنترل پاسچر افراد مبتلا به کمردرد تاثیرگذار می باشد. وجود این ارتباط اهمیت انجام تمرینات ثباتی با تاکید بر بهبود عملکرد عضله عرضی شکمی در جهت بهبود کنترل پاسچر افراد مبتلا به کمردرد را نشان می دهد.