تحلیل موقعیت بستر تجویز پرستاری در ایران: یک مطالعه کیفی

تجویز دارو توسط پرستاران یک حرکت تاریخی برای حرفه پرستاری و بخش مهمی از راه حل نظام سلامت کشورهای پیشرو در جهت بهبود دسترسی و کاهش زمان انتظار بیماران برای دریافت دارو بوده است. با وجود توجه فزاینده دنیا به بحث تجویز پرستاری، بررسی متون موجود بیانگر آن است که هنوز شواهدی در زمینه تجویز پرستاری در کشور ایران وجود ندارد؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی بسترهای تجویز پرستاری صورت گرفت.
طراحی این مطالعه به صورت یک مطالعه کیفی توصیفی بود. روش نمونه گیری بصورت هدفمند و با مصاحبه ی نیمه ساختارمند با دست اندرکاران مختلف سیستم مراقبت سلامت از جمله سیاستگذاران سلامت، پزشکان و پرستاران صورت گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل محتوای مرسوم و کدگذاری مصاحبه ها با نرم افزار MAXQDA انجام شد. برای دستیابی به صحت و پایایی داده ها از معیارهای موثق بودنLincoln وGuba بهره گرفته شد.
تجزیه و تحلیل مصاحبه های مشارکت کنندگان، منجر به استخراج 38 کد اولیه و پدیدار شدن پنج زیرطبقه و پنج طبقه اصلی گردید. طبقات اصلی تحت عناوین «بستر نظری تجویز پرستاری» با دو زیر طبقه، «بستر سازمانی تجویز پرستاری» با سه زیر طبقه، «بستر آموزشی تجویز پرستاری»، «بستر پژوهشی تجویز پرستاری» و «بستر فرهنگی- اجتماعی تجویز پرستاری» نام گذاری شدند.
نتیجه گیری کلی: بررسی دیدگاه ها و نظرات سیاست گذاران سلامت و صاحبان فرایند تیم سلامت در کشور نشان داد که چالش هایی در بسترهای سازمانی، آموزشی و پژوهشی و فرهنگی- اجتماعی وجود دارد که نیازمند طراحی مسئله محور در حوزه تجویز پرستاری می باشد.