اولویت بندی حوضه های آبخیز از نظر خطر بروز سیل بر اساس مدل های تصمیم گیری چندمعیاره (تئوری سیستم های خاکستری-ELECTRE-TOPSIS)

در سال های اخیر پروژ ه های کنترل سیلاب در کشور گسترش زیادی داشته است. با توجه به هزینه اجرا، اولویت بندی زیر حوضه ها اهمیت زیادی دارد و تصمیم گیری در خصوص سیلاب و مدیریت یکپارچه آبخیز را ضروری کرده است. اولین و مهم ترین قدم در انجام پروژه های مدیریت رواناب سیل، اولویت بندی مناطق لازم برای انجام پروژه های مهار سیلاب است. روش های تصمیم گیری ابزار موثری را برای برخورد با مسائلی فراهم می کنند که بیش از یک هدف دارند. در این تحقیق حوضه آبخیز پارچین بررسی و مطالعه شد. سپس با استفاده از روش های تصمیم گیری چند معیاره (ELECTRE،Grey، TOPSIS) زیر حوضه ها اولویت بندی شدند. نتایج به دست آمده از روش تحلیل خاکستری مشخص و بر اساس آن امتیاز برای نه زیر حوضه بررسی شد. حوضه 7 با بیشترین امتیاز (719443/0) در اولویت اول، حوضه 1 با (466119/0) اولویت دوم و حوضه 4 با کمترین مقدار امتیاز (331493/0) در اولویت آخر قرار گرفت. در روش تاپسیس با استفاده از محاسبه نزدیکی به راه حل ایده آل مثبت و منفی رتبه بندی انجام شد. حوضه 7 با بیشترین مقدار ضریب نزدیکی (843721/0) در اولویت اول قرار گرفت. نتایج رتبه بندی نشان داد هر سه روش در اولویت اول یکسان ارزیابی شدند. در سایر اولویت ها سه روش نتایج متفاوتی ارائه دادند. با توجه به نتایج به دست آمده یادشده روش تاپسیس و تحلیل خاکستری بیشتر به هم شبیه بودند و نسبت به روش الکتر دقت بیشتری داشتند.