اثر عوامل هیدروژئومورفولوژی بر تغییرات کیفیت آب رودخانه سیمینه رود در ایستگاه های مختلف مطالعاتی طی سال های 1382-1392

در این مطالعه آثار فاکتورهای هیدروژئومورفولوژی ‏روی تغییر کیفیت آب رودخانه سیمینه رود و روند این تغییرات در بازه های مختلف زمانی و مکانی بررسی شده ‏است. آمار مربوط‏ به متغیرهای فیزیکی، شیمیایی و هیدرولوژیک طی سال‏های 1382 تا 1392، از سازمان آب منطقه‏ای استان آذربایجان ‏غربی دریافت شد. از ‏طریق نرم‏افزار GIS نقشه های مربوط استخراج شد. سپس روند تغییرات کیفیت آب در فصول مختلف در هر ایستگاه به‏طور مجزا بررسی شد و چگونگی ارتباط بین متغیرها و سطح معناداری آنها از‏ طریق آزمون همبستگی پیرسون با‏ استفاده ‏از نرم‏افزار SPSS به‏دست ‏آمد. در‏نهایت، به‏منظور ارزیابی تیپ و کیفیت شیمیایی آب رودخانه برای مصارف شرب و کشاورزی نمودارهای شولر و ویلکوکس از‏ طریق نرم‏افزار Chemistry برای هر ایستگاه و در هر فصل ترسیم‏ شد. کیفیت آب ایستگاه کاولان در فصل بهار با مقادیر کل جامدات محلول (9/174)، هدایت الکتریکی (1/269) و غلظت سولفات و کلر (7/0) به‏عنوان مطلوب‏ترین و ایستگاه میاندوآب در فصل تابستان با مقادیر کل جامدات محلول (3/359)، هدایت الکتریکی (3/529) و غلظت سولفات و کلر (7/3) بحرانی‏ترین بازه زمانی و مکانی معرفی می‏شوند. در همه ایستگاه های مطالعاتی، کاهش کیفیت آب رودخانه به‏صورت افزایش در TDS، EC و غلظت یون‏های سولفات و کلر با متغیر دبی رابطه مستقیم معنادار دارد. در حوضه آبریز سیمینه‏رود ویژگی های فیزیکی حوضه و همچنین فاکتورهای هیدروژئومورفولوژی در وجود داشتن یا نداشتن منابع آلاینده و تغییرات فصلی و مکانی کیفیت آب تاثیر دارند. طبق طبقه‏بندی شولر در همه فصول آب رودخانه سیمینه‏رود به‏لحاظ شرب در طبقه آب‏های خوب و کاملا بی‏مزه قرار می‏گیرد. در دیاگرام ویلکوکس نیز همه ایستگاه ها در همه فصول در کلاس C2S1 قرار گرفته‏اند و رده کیفیتی کمی شور و برای کشاورزی تقریبا مناسب دارند.