اثر تنش خشکی بر شدت بیماری پوسیدگی فوزاریومی ریشه در ژنوتیپ های لوبیا سفید

بیماری پوسیدگی فوزاریومی ریشه با عامل Fusarium solani f. sp. phaseoli از بیماری های مهم لوبیا در کشور می باشد. این بیماری در استان مرکزی هر ساله خسارت های زیادی به کشاورزان می زند. وجود شرایط نامساعد محیطی از جمله کم آبی می تواند بر شدت خسارت بیماری اثر بگذارد. در این تحقیق واکنش 100 ژنوتیپ لوبیا سفید به قارچ عامل بیماری پوسیدگی فوزاریومی ریشه در قالب طرح آماری آگمنت در دو شرایط آبیاری مطلوب و تنش خشکی ارزیابی شد. اعمال تنش خشکی در مرحله ظهور سومین سه برگچه لوبیا آغاز و تا زمان برداشت ادامه یافت. آبیاری در شرایط مطلوب و تنش خشکی به ترتیب بر اساس 50 و 100 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A انجام شد. ارزیابی شدت بیماری پوسیدگی فوزاریومی ریشه با مقیاس 1 (ایمن) تا 5 (بسیار حساس) انجام شد. عملکرد ژنوتیپ ها در شرایط آبیاری مطلوب و تنش خشکی با استفاده از شاخص های تحمل شامل میانگین تولید، میانگین هندسی، تحمل به خشکی، شاخص تحمل و حساسیت به خشکی بررسی گردید. در شرایط تنش خشکی شدت بیماری پوسیدگی فوزاریومی ریشه به شدت افزایش یافت. افزایش شدت بیماری در شرایط تنش خشکی باعث کاهش معنی دار عملکرد دانه، ارتفاع بوته، وزن صد دانه، تعداد غلاف در بوته و تعداد دانه در غلاف شد. بین شدت بیماری و شاخص های تحمل به خشکی، میانگین تولید، میانگین هندسی و عملکرد در شرایط تنش خشکی همبستگی منفی معنی داری وجود داشت. بنابراین، تنش خشکی با افزایش شدت بیماری پوسیدگی فوزاریومی ریشه و کاهش میزان تحمل به تنش خشکی، حساسیت ژنوتیپ های لوبیا به این بیماری را افزایش می دهد.