تاثیر فرآیند درجه بندی بر گسترش بیماری های پس از برداشت پرتقال تامسون ناول

به منظور بررسی تاثیر مراحل مختلف فرآیند درجه بندی (سورتینگ) میوه ها بر گسترش بیماری های پس از برداشت پرتقال، تحقیقی در قالب دو آزمایش مستقل صورت پذیرفت. در آزمایش نخست، نمونه گیری از میوه ها در هنگام ورود به کارگاه (شاهد) و پس از پایان هر یک از مراحل شامل شستشو با غوطه وری در آب، شستشو با آبفشان آب گرم حاوی قارچ کش، واکس زنی، درجه بندی، همچنین با حذف مرحله شستشو با آبفشان آب گرم حاوی قارچ کش از دو مرحله پایانی فرآیند (واکس زنی، درجه بندی) انجام گرفت. میزان پوسیدگی میوه ها در سه مرحله (7، 14 و 21 روز نگهداری در اتاقک رشد با شرایط مناسب برای رشد عامل های پوسیدگی) ارزیابی شد. در آزمایش دوم میوه های شاهد و محصول نهایی فرآیند درجه بندی (پرتقال واکس خورده در دو حالت استفاده و بدون استفاده از آب گرم حاوی قارچ کش) به مدت 45 روز در سردخانه قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بیماری های کپک سبز، کپک آبی و پوسیدگی ترش بیماری های شایع پرتقال است. اختلاف معنی دار آماری بین تیمار درجه بندی در دو حالت استفاده و بدون استفاده از آب گرم حاوی قارچ کش مشاهده نشد (05/0≥P). تیمار شاهد با 5/9، 3/33 و 3/33 درصد رخداد کل بیماری ها، به ترتیب طی مراحل ارزیابی 7، 14 و 21 روز، کمترین میزان را در بین تیمارها داشت. در آزمایش دوم نیز میزان رخداد بیماری به طور معنی داری (05/0≥P) در میوه های شاهد کمتر از دو تیمار دیگر بود. به طورکلی فرآیند درجه بندی، در وضعیت کنونی، موجب افزایش بیماری های پس از برداشت شده و آب گرم حاوی قارچ کش و واکس نتوانسته اند که میزان پوسیدگی ایجادشده در نتیجه فرآیند درجه بندی را کاهش دهند.