لاکتوباسیل های مقاوم جدا شده از پنیرهای محلی مناطق روستایی کردستان و کاربرد آن در سلنیت زدایی از آب و پساب

حضور تراکم های بالای سلنیت در پساب های صنعتی و ورود آن به منابع آب و زنجیره غذایی موجب نگرانی های بهداشتی می شود. بنابراین حذف این آلاینده سمی با روش های امن هم چون اصلاح زیستی میکروبی امری ضروری می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی توانایی حذف سلنیت در لاکتوباسیل های مقاوم جدا شده از پنیرهای سنتی مناطق بکر روستایی استان کردستان است.
25 نمونه پنیر محلی از مناطق بکر روستایی استان کردستان جمع آوری شد. غنی سازی در محیط های کشت MRS حاوی سلنیت انجام گرفت. الگوی تحمل پذیری سویه های جدا شده نسبت به سلنیت، به وسیله روش های رقیق سازی مایع و رقت در آگار بررسی شد. میزان سلنیت موجود در محیط های واکنش با روش کالری متریک ارزیابی گردید. از روش تک عاملی برای بهینه سازی حذف استفاده شد. شناسایی ملکولی با تکثیر ژن 16S rRNA و تعیین توالی انجام گرفت.
از مجموع 30 سویه باکتری مقاوم جدا شده، Lactobacillus sp. Tra cheese 6 بالاترین مقاومت توام با احیای سلنیت به سلنیوم عنصری (125 میلی مولار) را نشان داد. بیشترین میزان حذف میکروبی سلنیت در غلظت بیومس 50 گرم در لیتر، غلظت کلرید سدیم 4 درصد، دمای 37 درجه سانتی گراد، pH برابر 2/7، دور هم زن rpm 100 و میزان سلنیت 45 میلی مولار مشاهده شد. تحت شرایط بهینه شده، پس از 60 ساعت میزان یون سلنیت در سوپرناتانت از 45 میلی مولار به حدود 8/1 میلی مولار رسید که تقریبا 96 درصد حذف شد.
با توجه به یافته های به دست آمده در این مطالعه، جداسازی و تعیین خصوصیت لاکتوباسیلوس ها را می توان به عنوان کاتالیست های ایمن و اقتصادی و جایگزین مناسب روش های فیزیکوشیمیایی برای حذف فلزات و اکسی آنیون های سمی در صنعت آب و پساب پیشنهاد نمود.