بررسی مقاومت ژنوتیپ های گوجه فرنگی نسبت به پژمردگی ورتیسیلیومی و فوزاریومی با استفاده از نشانگرهای مولکولی

بیماری های پژمردگی ورتیسلیومی و فوزاریومی دو بیماری مهم در گوجه فرنگی می باشند و تولید گوجه فرنگی را در دنیا محدود می کنند. کاشت ارقام مقاوم گوجه فرنگی بهترین روش برای کنترل این بیماری ها می باشد. نشانگرهای مولکولی که به ژن های مقاومت متصل می شوند برای توسعه برنامه های اصلاحی مفید هستند. این مطالعه با هدف شناسایی ژنوتیپ های مقاوم به پژمردگی ورتیسلیومی با استفاده از نشانگرهای اختصاصی آلل و شناسایی ژنوتیپ های مقاوم به پژمردگی فوزاریومی با استفاده از نشانگر CAPS انجام شد.
در این مقاله مقطعی- توصیفی تعداد 35 هیبرید و رقم تجاری گوجه فرنگی از شرکت فلات تهیه گردید. DNA نمونه ها با روش CTAB استخراج شدند. سپس واکنش زنجیره ای پلیمراز با استفاده از نشانگرهای مولکولی انجام گردید. به منظور شناسایی ژنوتیپ های مقاوم به پژمردگی فوزاریومی، از روش PCR-RFLP با استفاده از آنزیم های برشی RsaI و FokI استفاده شد. نتایج با آزمون بیماریزایی تایید شدند.
نتایج نشان داد که از مجموع 35 ژنوتیپ مورد بررسی، 83 درصد ژنوتیپ ها نسبت به پژمردگی ورتیسیلیومی مقاوم و 17 درصد حساس بودند. از طرفی 46 درصد از ژنوتیپ ها نسبت به پژمردگی فوزاریومی مقاوم و 54 درصد حساس بودند. ژنوتیپ هایی که تولید باند اختصاصی مقاومت به بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی کردند، دارای ژن مقاومت Ve-1 بودند. همچنین ژنوتیپ هایی که تولید باندهای اختصاصی مقاومت به بیماری پژمردگی فوزاریومی کردند دارای ژن مقاومت I-2 بودند.
با کاشت ژنوتیپ های مقاوم یافت شده در این تحقیق در مناطق آلوده می توان این دو بیماری را بدون استفاده از قارچ کش ها کنترل نمود.