نگاهی به سیاه زخم (آنتراکس) به عنوان یک سلاح بیولوژیک، از گذشته تا امروز

بیوتروریسم، سوءاستفاده از عوامل میکروبی، ویروسی، انگلی یا فراورده های آن ها به منظور ارعاب یا هلاکت انسان ها و نابودی دام ها یا گیاهان می باشد. تاریخچه جنگ افزارهای بیولوژیک به سالها پیش باز می گردد، در طول سال های جنگ جهانی اول آلمان و در طول جنگ جهانی دوم ژاپن و نیروهای متفقین از این سلاح ها به منظور مقابله با دشمنان خود استفاده کرده بودند. میکروارگانیسم های استفاده شده بیشتر شامل باسیلوس آنتراسیس بودند. امروزه نیز با گسترش فعالیت های تروریستی (منجمله بیوتروریسم) در دنیا، از جمله در جنگ های اخیر عراق و سوریه، نگرانی ها در مورد سلاح ها و حملات بیولوژیک بیشتر شده است.
مقاله حاضر یک مقاله مروری می باشد که پس از جست و جو در سایت هایGoogle ،Pubmed و Googlescholar نگاشته شده است. در جست و جو از کلماتBioterrorism, Bioweapon و Anthrax استفاده گردید.
باسیلوس آنتراسیس، باسیل هوازی غیر متحرک مولد اسپوری است که متعلق به خانواده باسیلاسه (Bacillaceae) می باشد. با اینکه سیاه زخم پوستی شایع ترین نوع سیاه زخم است ولی نوع تنفسی آن بیشتر مورد استفاده بیوتروریسمی قرار می گیرد. تشخیص قوی بالینی و تجویز سریع داروهای ضد میکروبی موثر، در تشخیص سریع و درمان موثر سیاه زخم، از اهمیت اساسی برخوردار است. Ciprofloxacin یا Doxycycline بایستی در شروع درمان سیاه زخم استنشاقی به صورت داخل وریدی، تجویز شود و تا حاضر شدن جواب کشت و آنتی بیوگرام، ادامه یابد. مدت درمان سیاه زخم نوع پوستی 10-7 روز و نوع استنشاقی 60 روز می باشد. از آنجایی که در حمله بیوتروریستی ممکن است سیاه زخم استنشاقی هم زمان نیز رخ داده باشد، توصیه می شود حتی افرادی که در حمله فعلی فقط دچار سیاه زخم پوستی شده اند به اندازه طول درمان بیماران نوع استنشاقی (60 روز ) تحت درمان قرار گیرند .
کشف سریع تهدیدها و اعمال اقدامات مناسب، می تواند از بروز سیاه زخم جلوگیری کند. افرادی که در تماس با اشیاء آلوده یا محیط قطعا آلوده یا مشکوک به آلودگی هستند، بایستی تحت پوشش پروفیلاکسی قرار گیرند. توصیه می شود پرسنل پست که در تماس با نامه ها هستند و نیز مهندسین تسهیلات پستی، از وسایل و تجهیزات محافظت کننده، استفاده کنند. پزشکان بالینی و کارکنان آزمایشگاه ها نیز بایستی در مورد علائم بالینی و تغییرات آزمایشگاهی سیاه زخم کاملا هوشیار باشند. از مشخصات بسته ها و نامه های مظنون، وجود برچسب های نامناسب یا غیرمعمول، آدرس غیرعادی فرستنده یا بدون ذکر آدرس فرستنده و ذکر نام شهر دیگری غیر از شهری که نامه از آنجا پست شده است، می باشد. در صورتی که یک بسته پستی مظنون باشد نباید گشوده شود و تا آنجا که ممکن است حداقل تماس با آن حاصل شود و در نهایت به مراجع ذیصلاح اطلاع داده شود.