تاثیر شش هفته تمرین های اصلاحی ساختاری و عضلات تنفسی بر شاخص های قلبی و ریوی کودکان پسر 10 تا 12 سال مبتلا به کیفوز

هدف ناهنجاری های ساختاری بدن می تواند بر عملکردهای مختلف بدن تاثیر بگذارد. کیفوزیس یکی از شایع ترین ناهنجاری های وضعیتی است. عارضه کیفوزیس آثار نامطلوبی بر دستگاه تنفس افراد مبتلا به جا می گذارد. اختلال در عملکرد ریوی به طور قابل توجهی بر شاخص های اسپیرومتری اثرگذار است. پژوهش های پیشین تاثیر مثبت تمرین های اصلاحی ساختاری را بر عارضه کیفوز نشان می دهند. اخیرا تمرین های عضلات تنفسی به عنوان یک روش تمرینی در بیماری هایی با اختلال عملکرد ریوی در نظر گرفته می شود. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر شش هفته تمرین های اصلاحی ساختاری و عضلات تنفسی بر شاخص های قلبی و ریوی پسران مبتلا به کیفوز است.
روش بررسی جامعه آماری این تحقیق پسران 10 تا 12 سال شهرستان بندرعباس بودند که 34 نفر از پسران مبتلا به کیفوز به صورت دردسترس و با گرفتن رضایت نامه از والدینشان انتخاب شدند. زاویه کیفوز آزمودنی ها با استفاده از خط کش منعطف اندازه گیری شد و پس از تایید ناهنجاری کیفوز وضعیتی مساوی یا بیشتر از 40 درجه، بر اساس درجه کیفوز همتاسازی شدند و به سه گروه تمرین اصلاحی ساختاری (12 نفر)، تمرین عضلات تنفسی (12 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. شاخص های ریوی آزمودنی ها شامل حجم ذخیره دمی(IRV)، حجم ذخیره بازدمی(ERV)، ظرفیت حیاتی اجباری(FVC)، حداکثر تهویه ارادی (MVV) و حجم هوای بازدمی در ثانیه اول (FEV1) با استفاده از اسپیرومتر و حداکثر اکسیژن مصرفی (VO2max) با آزمون 20 متر شاتل ران ، قبل و 24 ساعت بعد از دوره برنامه تمرینی اندازه گیری شد. برنامه تمرینی به مدت شش هفته و هر هفته سه جلسه به روش فزاینده اجرا شد. ارزیابی یافته ها با استفاده از نسخه 21 نرم افزار SPPSS انجام گرفت. پس از تایید یافته ها با آزمون کولموگروف اسمیرونوف، برای مقایسه متغیرهای اندازه گیری شده در پس آزمون سه گروه با کنترل تفاوت های احتمالی در پیش آزمون، از آزمون تحلیل کوواریانس (ANCOVA) استفاده شد.
یافته ها نتایج تحقیق نشان داد تمرین های عضلات تنفسی موجب افزایش (IRV (P=0/001)، ERV (P=0/001)، FVC (P=0/001 و (MVV (P=0/001 در مقایسه با گروه کنترل و همچنین افزایش شاخص های (IRV (P=0/001)، ERV (P=0/001)، FVC (P=0/001 و (MVV (P=0/001 در مقایسه با گروه اصلاحی ساختاری می شود، ولی (FEV1 (P=0/126)، VO2max (P=0/49 و درجه کیفوز بین گروه ها تفاوت معناداری را نشان نداد (0/38=P).
نتیجه گیری با توجه به یافته های تحقیق حاضر و مشاهده افزایش شاخص های قلبی ریوی پس از تمرین های عضلات تنفسی و آسان بودن، نیازنداشتن به وسیله خاصی برای اجرا و مدت زمان کوتاه (شش هفته تمرین)، روش تقویت عضلات تنفسی در بهبود برخی ظرفیت ها و حجم های ریوی بهتر و کارآمدتر از تمرین های اصلاحی ساختاری است. با توجه به اثرات ثابت شده تمرین های اصلاحی ساختاری در زمینه کاهش زاویه کیفوز در تحقیقات پیشین و عدم تاثیر معنادار آن در تحقیق حاضر، به نظر می رسد زمان بیشتری (احتمالا 12 هفته) برای اثربخشی این تمرین ها نیاز است. همچنین عدم کنترل عادت های غلط حرکتی و وضعیت های بدنی موثر بر میزان کیفوز در فعالیت های روزانه از محدویت های تحقیق حاضر است که ارزیابی آن در تحقیقات آینده توصیه می شود.