معرفی و نقد کتاب شناخت روابط عمومی

روابط عمومی را دانش، هنر، مهارت و مجموعه ای از فعالیت های برنامه ریزی شده می دانند که به افراد و سازمان ها کمک می کند تا تفاهم و پشتیبانی کسانی را که با آن ها سروکار دارند به دست آورند. سرشت فعالیت روابط عمومی، ارتباط است. این ارتباط، از دیدگاه نظری «علم» است، از جنبه عملی و اجرایی خود «فن» و از جنبه خلاقانه و زیبایی شناختی «هنر». وقتی روابط عمومی از منظر سازمان و مدیریت واکاوی می شود، به تعابیر کارکردی و تمثیلی همچون مغز متفکر، قلب تپنده، دست اجرا، پای پیشرفت، گوش شنوا، چشم بینا و زبان گویای سازمان می رسیم. روابط عمومی را همچنین، آیینه تمام نمای سازمان، جایگاه دریافت و انتقال اطلاعات، شبکه هوشیار و پل ارتباطی سازمان با افکار عمومی و مخاطبان خاص وعام دانسته اند. این چشم انداز وسیع و آرمانی در تلقی فلسفی اندیشمندان از مفهوم روابط عمومی، با برداشت سطحی و نادقیق غالب مدیران و سازمان های ما سازگار نیست؛ بنابراین، کتاب شناخت روابط عمومی، سعی داشته است تا مهم ترین برداشت های نظری رایج درباره تعریف، جنس و فعالیت های معمول روابط عمومی را گرد آورد تا از این رهگذر، برداشت ها و نگرش های معمول از این مفهوم را دقیق تر با ابعاد و جنبه های گسترده روابط عمومی آشنا سازد. در این نوشته ضمن معرفی کتاب، امتیازها و کاستی های کتاب مشخص شده است.