تاثیر غلظت گلوکز و میزان تلقیح بر استخراج کیتین از ضایعات میگو به روش تخمیر میکروبی

کیتین، یکی از فراوان ترین پلی ساکاریدهای تجدید پذیر در طبیعت است که به طور گسترده در پوسته ی سخت پوستان، کوتیکول حشرات و دیواره ی سلولی قارچ ها یافت می شود. این پلیمر به دلیل خواص منحصر به فردی چون زیست سازگاری، زیست تجزیه پذیری و غیر سمی بودن دارای کاربردهای گسترده ای در صنایع مختلف می باشد. در مطالعه ی حاضر، ضایعات میگوی موزی، Penaeus merguiensis (ضایعات خرد شده در اندازه 10-8 میلی متر)، جهت استخراج کیتین به روش تخمیر میکروبی با استفاده از باکتری Pseudomonas aeruginosa، مورد استفاده قرار گرفت. به منظور پروتئین زدایی و معدنی زدایی ضایعات تحت تیمار باکتری، در غلظت های مختلف گلوکز (0، 10، 15 و 20% وزنی- حجمی) و مایع تلقیح (10، 15 و 20% حجمی- حجمی)، شرایط گرماگذاری به مدت 4 روز در دمای30 درجه ی سانتی گراد و در انکوباتور شیکردار (100 دور در دقیقه) انجام پذیرفت. نتایج حاصل ارتباط مستقیمی بین غلظت این پارامترها با میزان پروتئین زدایی و معدنی زدایی نشان داد. در بررسی اثر این پارامترها، غلظت گلوکز 20% و مایع تلقیح 20% به عنوان مقدار بهینه تعیین شد که منجر به تولید کیتینی با 86% حذف مواد پروتئینی و 76% حذف مواد معدنی گشت. بنابراین، تخمیر میکروبی، به عنوان یک روش مثبت و سازگار با محیط زیست، می تواند جهت استخراج کیتین با کیفیت بالا مورد استفاده قرار گیرد.