نگرشی مفهومی بر اقتصاد هنر ایران و جهانیشدن

از آنجایی که دستاوردها، محصولات و آثار هنری اغلب در ارتباط مستقیم با زندگی روزمره جامعه میباشند، تاثیرگذاری عناصر تزیینی و ارزش‏های زیباشناسی و هویت‏بخشی جامعه از اهمیت فراوانی برخوردار است. این تاثیر را می‏توان همچون جنبش کیفیت هنری در اروپا با هدف حمایت از آثار بدیع، سنتی و نوین هنری، در مقابل مکانیزه شدن تولیدات انبوه مشاهده نمود. به عقیده پیروان این جنبش، ظرافت تزیینی آثار هنری نه فقط اشیای مصرفی زندگی نوین را از تکرار و زشتی حاصل از تولید ماشینی می‏رهاند، بلکه ارزش‏های معنوی را همراه با فعالیت‏های ذوقی مردم بیدار میکند. در این طرح‏ها با ارایه شاخصه ها و مبانی و مبادی فراموش شده آثار هنری بومی و بازسازی آن بر اساس شرایط و امکانات روز، تلاش می شود تا مجددا ارتباط روحانی هنرهای کاربردی و افراد جامعه برقرار شود. در گذشته رعایت مبانی زیباشناسی هنر اسلامی- ایرانی جذابیت هنر ایرانی را از شهرت جهانی برخوردار نموده است. در این مقاله پژوهشی که به روش توصیفی - کاوشی تدوین یافته، آثار هنری و جایگاه آن به عنوان نمودی از هنرهای بومی در سرزمین کهن ایران همواره به عنوان بخشی از میراث فرهنگی اقوام گوناگون کشور و جهان محسوب گردیده است. مهم آن است که آثار هنری بومی ایرانی به عنوان محصول مشترک نسل‏ها در مسیری طولانی و از گذر تنگناهای تاریخ به عنوان میراث نیاکان، در دسترس همگان قرار گرفته است. این میراث صرفا آثار مادی که از گذشتگان بهدست ما رسیده است نمیباشد، بلکه بخشی از آن شامل میراث معنوی (غیرمادی)، مهارتی و هنری به یادگار مانده از ادوار کهن است که سینه به سینه بر پایه سنتی استوار به نسلهای بعدی و امروز منتقل شده است. نتایج و راهکارهای ارایه شده در این پژوهش شامل آن دسته از میراث مادی و معنوی سرزمین ایران میباشد که در حوزه آثار و روش‏های هنری ماندگار شده و به گونهای تداوم و استمرار خود را به کیفیت هنر بومی گره زدهاند و براساس اسناد بالادستی و مصوبات ملی، قابلیت تجاریسازی و انتقال دانش و مهارت را داراست.