تحلیل حساسیت مدل دراستیک در ارزیابی آسیب پذیری آبخوان آبرفتی شاهرود

ارزیابی آسیب پذیری به عنوان ابزاری مدیریتی در راستای حفاظت از منابع آب زیرزمینی انجام می شود. در این تحقیق آسیب پذیری آبخوان آبرفتی شاهرود با استفاده از مدل دراستیک که یک مدل تجربی در ارزیابی پتانسیل آلودگی سفره آب زیرزمینی در مقیاس منطقه ای می باشد، بررسی شد و تحلیل حساسیت پارامترهای مدل در راستای شناخت مهم ترین پارامترهای تاثیرگذار بر آسیب پذیری انجام شد. لایه های اطلاعاتی مدل شامل عمق آب زیرزمینی، تغذیه، محیط آبخوان، توپوگرافی، اثر منطقه غیراشباع و هدایت هیدرولیکی بر اساس تحلیل اطلاعات موجود و لایه بافت خاک سطحی بر اساس پردازش تصاویر ماهواره ای و تدقیق آن با نمونه برداری و آنالیز بافت خاک در محیط GIS تهیه و رتبه دهی شدند. پس از محاسبه شاخص آسیب پذیری، تحلیل حساسیت نقشه آسیب پذیری آبخوان شاهرود به دو روش حذف پارامتر و آنالیز تک پارامتری انجام شد. پس از اعمال وزن مناسب از همپوشانی لایه ها شاخص دراستیک بین 28 تا 148 برآورد شد. حاشیه شمالی و بخش هایی از جنوب غرب آبخوان، بالاترین آسیب پذیری را داشتند و سایر مناطق آبخوان آسیب پذیری متوسط تا کم را نشان دادند. مقدار پایین غلظت نیترات در مناطق کشاورزی و افزایش آن به بیش از 45 میلی گرم در لیتر در بخش های شمالی آبخوان شاهرود تاکیدی بر صحت پهنه بندی آسیب پذیری توسط مدل دراستیک می باشد. براساس نقشه آسیب پذیری آبخوان شاهرود، 6/1 درصد از مساحت سفره از پتانسیل آلودگی (آسیب پذیری)، بسیار بالا، 10 درصد از پتانسیل بالا، 8/28 درصد از پتانسیل آلودگی متوسط و 9/18 درصد از پتانسیل کم برخوردار بوده و مابقی (5/40 درصد) فاقد خطر آلودگی می باشند.