اولویت بندی مولفه های توسعه گردشگری در ایران با رویکرد تصمیم گیری چند معیاره ترکیبی فازی

فراغت از نیازهای اساسی و اولیه زیستی است و ایجاد تسهیلات فراغتی در کشور یک سرمایه گذاری محسوب می شود. بسیاری از کشورهای توسعه‏ یافته و درحال توسعه جهان توانسته‏ اند وضعیت گردشگری خود را بهبود بخشند و با ایجاد مشاغل خدماتی برای گردشگران‏، بسیاری از مشکلات اقتصادی، از قبیل بیکاری و پایین بودن سطح درآمد را رفع کنند. با توجه به اهمیت گردشگری و وجود پتانسیل‏ های گردشگری در کشورمان، اولویت‏ بندی عوامل تاثیرگذار بر توسعه گردشگری ایران، جهت برنامه‏ ریزی‏ های مناسب و کارا به منظور خدمات‏ رسانی بهتر و عدالت اجتماعی و اقتصادی در سطوح مناطق مختلف ضروری به نظر می رسد. بدین منظور در پژوهش حاضر با نگاه جامع و سیستمی به گردشگری و با استفاده از مطالعات مشابه ایران و جهان، اقدام به شناسایی عوامل موثر بر توسعه گردشگری، اولویت بندی و ارائه راه کارهایی جهت بهبود جذب گردشگر و توسعه گردشگری با کمک روش ترکیبی FDANP، در ایران شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که «تسهیلات و زیرساخت های گردشگری» تاثیرپذیرترین معیار و «عوامل طبیعی» تاثیرگذارترین معیار در توسعه گردشگری می باشد. در بین شش معیار تاثیرگذار بر توسعه گردشگری ، معیار « تسهیلات و زیرساخت های گردشگری » با وزن 2/0 و زیر معیار « امنیت سرمایه گذاری داخلی» بیشترین اهمیت را کسب کردند.