شاخ فراوانی در هنر و آیین الیمایی

الیماییان (2-163ق.م-124م)، بومیان سرزمین کوهستانی شمال خاوری خوزستان بودند، که بارها در برابر سلوکیان و پارت ها ایستادگی کرده و مبادرت به تشکیل یک حکومت نیمه مستقل و خودمختار در منطقه نمودند. میانهی زاگرس میانی و الیماییس الیماییان، سرزمینی است که در گسترهی زمان، با فراز و فرود فراوان، فرمان روایان گوناگونی را به خود دیده است، باورها و آیین الیماییان در پهنهی روزگار در کنش با این فراز و فرود و فرمانروایان، در هم آمیخته و دگرگون شده است. پژوهش در پدیده هایی چون سکه، دستآفریدهای هنری، همچون تندیس آفرینی و پیکرهگری نگارکندها و دیگر جلوه های هنری مارا با آیین باورهای فراگیر شدهی آنان در گستره ی تاریخ به فراوشی گراییده شان آشنا میکند، و کنکاش در نمادهای آیینی برجای مانده از آنان در نگارکندها و دستاوردهای هنری ما را با نمادهایی آشنا میکند که نشان از آمیزش باورهای الیمایی با باورهای هلنی دارد. یکی از این نمادها شاخ فراوانی، برکت، نعمت یا همان کورونوکوپیای بر گرفته از اسطوره های یونانی و هلنی است. این پژوهش به بررسی این نماد در یادمان های هنری الیماییان با روشی توصیفی تحلیلی می پردازد.