نکاتی درباره مقاله «اگر خاموش بنشینی گناه است»

در شماره 3- 4 فصلنامه نقد کتاب ادبیات (پاییز و زمستان 1394) مطلبی از بنده با عنوان «چاپی شتاب زده از متنی مهم» در نقد کتاب مفتوح القلوب به تصحیح آقای دکتر احسان پورابریشم منتشر شد. در شماره بعد ایشان گمان کردند که بنده از نوشتن این ایرادات قصد تفاخر داشته ام؛ بنابراین مطلبی نوشتند با عنوان «واعظ شحنه شناس این عظمت گو مفروش» که قاعدتا می بایست پاسخی به انتقادات مطرح شده از سوی بنده می بود اما ارتباط زیادی با آن ایرادها نداشت. ناگزیر در شماره بعد پاسخی با عنوان «تو را که خانه نیین است...» به ایشان دادم و مقدار دیگری از اغلاط تصحیح شان را یادآور شدم تا نیک بدانند چه کرده اند. اینک در شماره اخیر دوست گرامی، آقای احمد بهنامی گمان برده اند بعضی انتقادات بنده غلط بوده و چون وجه درست بر ایشان معلوم است، اگر خاموش بنشینند مرتکب گناه شده اند در نتیجه وظیفه خود دانسته اند در مقاله ای با عنوان «اگر خاموش بنشینی گناه است» این بنده نابینا را هدایت کنند.