ارتباط بین توانمندسازی روانشناختی و رفتار شهروندی سازمانی دبیران تربیت بدنی استان گلستان: نقش میانجی رضایت شغلی

هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط بین توانمندسازی روانشناختی و رفتار شهروندی سازمانی دبیران تربیت بدنی با توجه به نقش میانجی رضایت شغلی بود. روش تحقیق کاربردی که به صورت پیمایشی انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه دبیران تربیت بدنی استان گلستان در سال تحصیلی 96-1395 بوده که تعداد آن ها 688 نفر (301 نفر زن و 387 نفر مرد) بود که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای 365 نفر (169 نفر زن و 196 نفر مرد) به عنوان نمونه انتخاب شدند. از پرسشنامه های استاندارد توانمندسازی اسپریترز (1995)، رضایت شغلی مینه سوتا (1977) و رفتار شهروندی پودساکف (1990) استفاده شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از شاخص های توصیفی و آزمون های کولموگروف- اسمیرنف، ضریب همبستگی پیرسون و روش مدلسازی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد بین توانمندسازی روانشناختی، رضایت شغلی و رفتار شهروندی رابطه مثبت معناداری وجود دارد. یافته های معادلات ساختاری نشان داد که توانمندسازی رواشناختی و رضایت شغلی اثر مستقیم و مثبت معناداری بر رفتار شهروندی سازمانی دارند. به علاوه توانمندسازی روانشناختی از طریق متغیر میانجی رضایت شغلی بر رفتار شهروندی دبیران تربیت بدنی استان گلستان اثر مثبت معناداری داشت. بر اساس نتایج می توان گفت که هر اندازه توانمندسازی روانشناختی در دبیران تربیت بدنی بالاتر باشد به همان اندازه رضایت شغلی و رفتار شهروندی آن ها می یابد و بالعکس.