یه حبه قند: بازآفرینی دیالکتیک رخداد و روزمرگی در حیات اجتماعی

یه حبه قند، از منظر جامعه شناسی هنر و با نگاهی نئوفرمالیستی، بیانگر نکات بدیعی پیرامون حیات اجتماعی فرد ایرانی است. این فیلم، با فرمی مشابه با فرم آثار امپرسیونیستی، تکه پاره های زندگی روزمره ایرانی را به آشناترین وجه با هم ترکیب می کند، اما درعین حال، با برجسته سازی عنصر رخداد و نمایش دیالکتیک رخداد و روزمرگی، از این زندگی آشنایی زدایی می کند. عمل آشنایی زدایی در چارچوب یک پس زمینه تاریخی/اجتماعی انجام می شود: تصویری از بافت سنتی جامعه ایران که در معرض تهدید عناصر مدرن است. تحلیل نئوفرمالیستی اثر (یعنی تحلیل قواعد فرمیک و اصول ساختار روایی اثر به منظور ایضاح معانی ارجاعی، آشکار، تلویحی و دلالت گر) و نیز تفسیر نتایج این تحلیل در پرتو رویکرد نظری تحقیق نشان می دهد رخدادی که امر روزمره را منهدم می سازد خود، جزء جدایی ناپذیر آن است. رخداد در کنه روزمرگی لانه کرده و حتی بالا انداختن یک حبه قند می تواند کام جمع انبوهی را تلخ کند: زندگی روزمره آبستن ضد خویش است و بداهت آن در چشم به هم زدنی به هم می ریزد. همه چیز از دل زندگی برمی خیزد و ورای آن چیزی وجود ندارد. با وقوع هر رخداد و به هم ریختن سیر طبیعی امور، روزمرگی از نو آغاز می شود و خود آن رخداد منهدم کننده به تدریج بخشی از امر روزمره جدید می گردد.