بررسی موارد غیر اورژانس استفاده از خدمات بخش اورژانس

بخش اورژانس به منظور ارایه خدمت به بیمارانی طراحی شده که از نظر شرایط فیزیولوژیک ناپایدار بوده و نیاز به بررسی و درمان مداوم براساس سیر بیماری دارند. از این رو بخش عمده ای از مراقبتهای بحرانی برای بیماران نیز در این بخش انجام می گیرد. با این حال تعدادی از بیماران مراجعه کننده به این بخش نیازی به اینگونه خدمات ندارند. مطالعه حاضر با هدف بررسی علل استفاده موارد غیر اورژانس از خدمات بخش اورژانس طراحی و اجرا شد.
این مطالعه مقطعی در بخش اورژانس بیمارستان امام حسین، تهران، ایران، از مردادماه سال 1393 تا مرداد ماه سال 1394 انجام گرفت. نمونه گیری به روش سرشماری انجام شد و کلیه بیمارانی که در بخش اورژانس پذیرش گردیدند بر اساس الگوریتم دپارتمان اورژانس دانشگاه نیویورک به موارد نیازمند خدمات اورژانس و سایر موارد تقسیم شدند. مواردی که بر اساس نتایج بررسی ها علت مراجعه نوعی بیماری بوده که نیازمند اقدامات اورژانس درمانی نبوده و از نظر سطح تریاژ در سطح چهارم و پنجم قرار داشتند پس از تایید پزشک وارد مطالعه شدند. جمع آوری اطلاعات توسط یک پرستار آموزش دیده و از طریق یک چک لیست انجام گرفت.
در مطالعه حاضر 1500 بیمار با میانگین سنی 34/17±0/40 سال وارد مطالعه شدند (47/54 درصد زن). در نهایت 601 (1/40 درصد) مورد مراجعه غیراورژانسی بر اساس تعاریف مطالعه حاضر شناخته شد. تجدید نسخه به دلیل مخدوش بودن (7/16 درصد) و در دسترس نبودن پزشک معالج (07/14 درصد) شایعترین علل مراجعات غیر اورژانس به بخش اورژانس بودند.
بر اساس یافته های مطالعه حاضر به نظر می رسد که حدود 40 درصد موارد مراجعه کننده به بخش اورژانس مرکز مورد مطالعه را موارد غیراورژانس تشکیل دادند. تجدید نسخه بدلیل مخدوش بودن و در دسترس نبودن پزشک معالج شایعترین علل مراجعات غیر اورژانس بودند. جنسیت، زمان و ساعت مراجعه و همچنین داشتن سابقه بیماری به عنوان متغیرهای موثر بر مراجعات غیراورژانس مشخص شدند (001/0>p).