پهنه بندی تاب آوری بافت های شهری در برابر زلزله با استفاده از منطق فازی و FAHP (مطالعه موردی: منطقه 12 شهرداری تهران)

کشور ایران به دلیل ویژگی های خاص زمین ساختی با خطر زلزله روبه رو است و کمتر نقطه ای در آن یافت می شود که از آسیب زلزله در امان باشد. رشد بی رویه در ابر شهر تهران سبب ایجاد بافت های غیرهمگن شده و آن را آسیب پذیرتر کرده است. با توجه به احتمال وقوع زلزله در این کلانشهر و ضرورت برنامه ریزی، در این پژوهش به پهنه بندی تاب آوری بافت شهری در مقابل زلزله در منطقه 12 شهرداری تهران بعنوان نمونه پرداخته شد. در بین سوانح طبیعی زلزله می تواند دامنه وسیعی از خسارات را داشته باشد. بنابراین، جهت کاهش خسارات، نیاز به بررسی ابعاد مختلف می باشد. در این پژوهش با استفاده از تکنیک FAHP ضریب اهمیت هر یک از معیارها در میزان تاب آوری در برابر زلزله مشخص شد. سپس، در محیط GIS نقشه استاندارد وزن دار هر یک از معیارها تولید شد که نشان دهنده آسیب پذیری قسمت های مختلف بافت با توجه به آن معیار است. تمام این لایه ها ترکیب و نقشه میزان تاب آوری بافت با توجه به تمام معیارهای تحقیق مدل سازی گردید. نتایج نشان داد که مدل فازی نه تنها برای تعیین تاب آوری منطقه 12 شهرداری تهران کاربرد دارد، بلکه با استفاده از این مدل می توان میزان تاب آوری شهر را در برابر زلزله محاسبه کرد.