مداخله نظامی خارجی در مخاصمات مسلحانه غیربین المللی از منظر حقوق بین الملل:بررسی وضعیت عراق، سوریه، یمن و بحرین

اعتراض به دولت مرکزی می تواند در اشکال و سطوح مختلفی و برای اهداف گوناگون اتفاق افتد. ممکن است مخالفت با دولت مرکزی به سطح مخاصمه مسلحانه برسد که در این صورت، دولت های خارجی ذی نفع مواضعی را اتخاذ خواهند کرد. ممکن است دولت خارجی به دعوت از دولت مرکزی یا شورشیان بخواهد در مخاصمه مسلحانه داخلی مداخله نظامی کند. اینکه قلمروی مشروعیت مداخله نظامی در چنین مواقعی تا کجاست از موضوعات مهم حقوق بین الملل امروز است. در سال های اخیر (2014-2016) مخاصمات منطقه غرب آسیا- اعماز سوریه، عراق، یمن و بحرین- موجب مداخله نظامی دولت هایی نظیر امریکا و متحدانش، روسیه، عربستان سعودی و جمهوری اسلامی ایران شده است. با توجه به اسناد موضوعه و رویهبین المللی موجود به نظر می رسد در مخاصمات مسلحانه غیر بین المللی مداخله مبتنی بر رضایت دولت مرکزی، اصل اولیه تجویز بوده و مداخله مبتنی بر رضایت گروه شورشی اصل اولیه عدم تجویز است. این اصول درباره نهضت های آزادی بخش و در ارتباط با مخاصما تداخلی بین المللی شده متفاوت خواهد بود. همچنین، مولفه شناسایی دولت مرکزی یا گروه شورشی نقش موثری در تعیین مشروعیت مداخله نظامی خارجی در این گونه وضعیت ها خواهد داشت. بررسی تاثیر تاسیسات حقوقی نوین، مانند مداخله بشر دوستانه و مسئولیت حمایت، نیز در تعیین الگوریتم مشروعیت مداخله مبتنی بر رضایت نیز در این زمینه ضروری است.