جامعه شناسی روسپی گری: تابوشکنی در میانه محدودیت ها

جامعه شناسی روسپی گری گامی مهم در پرداختن به یکی از پدیده های اجتماعی جامعه ایران است که برای سال ها و حتی تاکنون برای بخش های مهمی از جامعه و حکومت، حکم تابو داشته و سخن گفتن از آن و موضوع مطالعه قرار دادنش بسیار دشوار بوده است. پژوهش سعید مدنی، تلاش کرده با جمع آوری مجموعه داده های تجربی و اطلاعات آماری موجود در این زمینه، چشم اندازی از وضعیت این پدیده در ایران و جهان به دست دهد. دو فصل مهم از کتاب مدنی در همین راستا به توصیف وضعیت روسپیان و همچنین ارائه شرحی از علل و عوامل گرایش آنان به روسپی گری اختصاص یافته است. در کنار آن آشناکردن مخاطب با نظریه های موجود در حوزه روسپی گری، مطالعه نسبت روسپی گری و ایدز و همچنین مطالعه وضعیت ایدز در قوانین داخلی و بین المللی، اهداف دیگر کتاب بوده است.
پژوهش مدنی از نظر منسجم کردن داده های تجربی و معرفی کردن نظریه های موجود در این حوزه، «مقدمه» ای مهم برای ورود به جامعه شناسی روسپی گری است، اما چنان که مدنی خود توضیح داده، تا دستیابی به نظریه ای جامعه شناسانه در باب روسپی گری در جامعه ایران فاصله زیادی دارد. می توان با معرفی جامع تر پژوهش های تجربی مورد استناد در پژوهش، به غنای اثر افزود و با افزودن بحثی انتقادی در باب نظریه های این حوزه در پرتو داده های تجربی مربوط به جامعه ایران به سوی فراهم شدن امکانات نظریه پردازی در این حوزه حرکت کرد. در عین حال بر این اثر نباید هدفی بیش از توصیف و علت کاوی مقدماتی روسپی گری در ایران بار نمود و از این رو پیگیری تبارشناسی روسپی گری آن گونه که در مقدمه چاپ دوم اثر مورد اشاره سعید مدنی قرار گرفته می تواند موضوع پژوهش های مستقلی باشد.