بحران در خرد انسانی

کتاب بحران در جامعه شناسی: نیاز به داروین اثر جوزف لوپریاتو (2015 1928) جامعه شناس ایتالیایی و دانشجوی سابقش تیموتی آلن کریپن پس از هفده سال از انتشار متن اصلی (لوپریاتو و کریپن، 1999) با ترجمه حسین حسنی در تابستان 1395 به بازار کتاب عرضه شده است. نویسنده اصلی کتاب با ترجمه مقاله اش با عنوان «ویلفردو پارتو: دیدگاه زیست شناسی اجتماعی، نظام و انقلاب» (لوپریاتو، 1372) برای پژوهشگران ایرانی تاحدی شناخته شده است. کتاب از سه بخش و در مجموع نه فصل تشکیل شده است. بخش اول با عنوان «از نویدهای نخستین تا عمیق ترشدن بحران» به داعیه های تکاملی بنیان گذاران جامعه شناسی و سپس فراموشی آن ها و بالاخره عمیق ترشدن بحران در جامعه شناسی می پردازد. در بخش دوم با عنوان «عناصر نظریه تکامل» به بررسی نظریه انتخاب طبیعی داروین و عناصر علم رفتار تکاملی پرداخته می شود. در بخش سوم نیز با عنوان «انطباق پذیری گزینشی و دلالت های کاربردی آن» وابستگی امر فرهنگی به امر زیستی و به عبارت بهتر بنیادهای زیستی حوزه هایی چون تمایزات جنسیتی، قشربندی اجتماعی، و قومیت مورد بررسی قرار می گیرد. با توجه به مجموع آثار این دو نویسنده، آنان را می توان مدافع گسترش رویکرد نو داروینی، رویکرد نو پارتویی در جامعه شناسی یا هوادار زیست شناسی اجتماعی، جامعه زیست شناسی (ویلسون، 1975)، علم رفتاری تکاملی و علم اجتماعی تکاملی و رفتار اجتماعی حیوانی دانست. این نوشتار به نقد محتوایی اثر یعنی دیدگاه های نویسندگان کتاب می پردازد و بنابراین واجد نقدهای احتمالی درباره ویژگی های شکلی و ترجمه محتوایی کتاب نمی باشد.