رابطه بین تنیدگی و سبک های مقابله ای مادران با رفتارهای سازشی کودکان با اختلال طیف اتیسم

کودکان دارای اختلال طیف اتیسم با مشکلات سازشی بسیاری و در پی آن والدین با مشکلات بهداشت روانی بیشتری مواجه اند. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه تنیدگی و سبک های مقابله ای مادران با رفتار سازشی کودکان با اختلال طیف اتیسم بود.
روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل همه مادران و معلمان کودکان با اختلال طیف اتیسم مشغول به تحصیل در آموزش وپرورش استثنایی و مراکز تحت پوشش بهزیستی در استان گلستان بود. با روش نمونه گیری در دسترس 50 مادر و معلم کودکان با اختلال طیف اتیسم به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار پژوهش، مقیاس رفتار انطباق واینلند(1965)، پرسش نامه سبک های مقابله ای لازاروس (1988) و مقیاس تنیدگی والدینی بری و جونز(1995) بود. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره تحلیل شد.
نتایج نشان داد بین متغیر تنیدگی مادران و رفتار سازشی در کودکان با اختلال طیف اتیسم ارتباط منفی و معنادار وجود دارد، همچنین استفاده از راهبرد مقابله ای مسئله مدار با رفتار سازشی کودکان با اختلال طیف اتیسم رابطه ای مثبت و معنادار دارد، اما بین استفاده از راهبرد مقابله ای مسئله مدار با تنیدگی مادران رابطه معناداری مشاهده نمی شود، ولی راهبرد مقابله ای هیجان مدار با تنیدگی مادران رابطه ای مثبت و معنادار دارد (05/0>P).
رفتارهای سازشی کودکان با اختلال طیف اتیسم ارتباط تنگاتنگی با سلامت روانی والدین دارد، بنابراین نوع برخورد و تنیدگی های والدین ناشی از مشکلات این کودکان می تواند پیش بینی کننده رفتارهای سازشی کودکان با اختلال طیف اتیسم باشد. در نتیجه توجه به حوزه سلامت روان شناختی والدین این کودکان بسیار مهم است.