مقایسه الگوهای پراکنش جغرافیایی حاصل از نوسانات اقلیمی در فلات ایران با تاکید بر ایران مرکزی با استفاده از داده های مولکولی

گونه ها تحت تاثیر نوسانات اقلیمی عصر یخبندان به مناطق پناهگاهی وارد شده و جدایی دراز مدت آنها از جمعیت های همجوار سبب واگرایی ژنتیکی آنها می شود که با مطالعات فیلوجغرافیایی قابل تشخیص است. الگو های پراکنش جغرافیایی شش گونه پستاندار کوچک در مناطق مختلف ایران با استنباط از داده های حاصل از ژن سیتوکروم b و نشانگر دی لوپ مورد مقایسه قرار گرفته و سد های ژنتیکی بین دودمان های مختلف هر آرایه و گریزراه های احتمالی بین آنها با استفاده از نرم افزار Barrier مورد بررسی قرار گرفته است. مقایسه نتایج به دست آمده در این شش گونه، نشان می دهد که الگوهای پراکنشی در این آرایه ها همخوانی چندانی را با هم نشان نمی دهند که این از ویژگی های یک منطقه پناهگاهی است. به نظر می رسد هر آرایه طبق برنامه ای متفاوت از سایر آرایه ها، به دوره های سرد کواترنر پاسخ داده است. در پایان، سد ها و گریزراه های احتمالی در فلات ایران مورد بررسی قرار گرفته است.