بررسی رابطه سرشت و منش و سیستم های مغزی رفتاری با نشانه های سلوک در دانش آموزان

الگوهای پرخاشگرانه ی رفتار جزو شایع ترین دلایل ارجاع کودکان و نوجوانان برای مداخلات روانشناسی و روانپزشکی می باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ی سیستم های مغزی رفتاری و سرشت و منش با نشانه های سلوک در دانش-آموزان است. روش این پژوهش از نوع همبستگی بود و نمونه پژوهش شامل 400 دانش آموز دبیرستانی بودکه به صورت نمونه-گیری تصادفی خوشه ایدر سال تحصیلی 96- 95 در دبیرستان های شهر اردبیل انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های اختلال سلوک فرم معلمان (شهریوری و همکاران، 1389)، سیستم های مغزی رفتاری (کارور و وایت، 1994) و سرشت و منش (کلونینجر و شوارکیک، 1994) استفاده شد. داده های گرد آوری شده با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تحلیل قرارگرفت. نتایج این تحقیق نشان داد از مولفه های BASبین سایق با پرخاشگری (01/0>P، 28/0 r= )، جست و جوی سرگرمی با پرخاشگری (05/0>P، 19/0 r=)، و بی مسئولیتی (01/0>P، 28/0 r= )، همبستگی مثبت معنی داری وجود دارد. اما بین BIS با پرخاشگری (01/0>P، 31/0 r= - )، خرابکاری (05/0>P، 28/0 r= - )، و بی مسئولیتی (01/0>P، 34/0 r= - )، همبستگی منفی معنی داری وجود دارد. همچنین در بین مولفه های سرشت و منش نوجویی با نشانه های سلوک همبستگی مثبت و آسیب پرهیزی و همکاری با نشانه های سلوک همبستگی منفی نشان دادند. نتایج رگرسیون نشان داد که نوجویی، آسیب پرهیزی، پاداش وابستگی و سیستم بازداری رفتاری می توانند نشانه های سلوک را پیش بینی کنند. به نظر می رسد هرچه نوجویی در افراد بالاتر باشد و سیستم فعال ساز رفتاری بیشتر فعال باشد احتمال انجام رفتارهای سلوک بیشتر است.