تدوین مدل ساختاری پیش بینی درد مزمن عضلانی اسکلتی از طریق مهارت های مقابله ای، فاجعه آفرینی، ترس، شدت و ناتوانی درد

هدف پژوهش حاضر تدوین مدل ساختاری روابط بین مهارتهای مقابله ای، فاجعه آفرینی، ترس از درد بر سازگاری درد (شدت و ناتوانی درد) در بیماران مبتلا به درد مزمن عضلانی اسکلتی بود. بیمار مبتلا به دردهای مزمن عضلانی اسکلتی به روش نمونه گیری در دسترس از میان مراجعه کنندگان به کلینیک ها 314
Chronicدرد اصفهان و بر اساس تشخیص متخصص درد انتخاب شدند. این افراد با پاسخ دادن به شش پرسش نامه خودکارآمدی در مقابل درد ( )، تاب آوری کانر و دیویدسون Life-0rientation Questionnaire )، آزمون جهت گیری زندگی ( Pain Self-Efficacy Questionnaire Tampa)، مقیاس ترس از حرکت (Pain catastrophizing Scale )، مقیاس فاجعه آفرینی درد ( Conner-Davidson Resilience Scale( ) در پژوهش شرکت VanKroff Graded Chronic Pain Scale ) و پرسش نامه درجه بندی درد مزمن ون کروف ( scale kinesiophobia کردند. برای تحلیل داده ها از آزمون مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد.
منابع مقابله ای درد بر فاجعه آفرینی اثر معکوس معنادار، و فاجعه آفرینی بر ترس از درد و ترس از درد بر سازگاری درد اثر ). هم چنین از نقش واسطه ای فاجعه آفرینی در رابطه بین منابع مقابله ای و ترس از درد و نقش P>0/001مستقیم معناداری داشت ( واسطه ای ترس از درد در رابطه بین فاجعه آفرینی و سازگاری درد حمایت شد.
نتایج این پژوهش نشان داد که مهارت های مقابله ای درد نقش محافظتی در مقابل فاجعه آفرینی، ترس از درد، شدت و ناتوانی درد دارد.