کارایی تکنیک های مبتنی بر رفتار درمانی دیالکتیکی در کاهش فاجعه آمیز کردن درد در بیماران با سبک دلبستگی دلمشغول دارای درد مزمن عضلانی- اسکلتی

هدف از تحقیق حاضر بررسی اثربخشی تکنیک های رفتاردرمانی دیالکتیکی در کاهش فاجعه آمیزی درد در بیماران با سبک دلبستگی دل مشغول مبتلا به درد مزمن عضلانی- اسکلتی بود. دقیقه ای بر 60 جلسه 12

این طرح پژوهشی بر پایه طرح خط پایه چندگانه انجام شد. پروتکل درمان در ماهه نیز وجود داشت. 1 جلسه خط پایه و یک جلسه پیگیری 2 بیمار زن مبتلا به کمر درد مزمن اجرا شد. همچنین 2روی ) در جلسات خط پایه، پنجم، هفتم، نهم، یازدهم، چهاردهم و PCQ) و فاجعه آمیزی (RSQ پرسشنامه های مقیاس های روابط ( پیگیری، توسط آزمودنی ها تکمیل شدند. نتایج درمان از طریق روش ترسیم دیداری، درصد بهبودی و اندازه اثر تحلیل شد.
نتایج و نتایج نشان داد رفتاردرمانی دیالکتیکی در کاهش فاجعه آمیزی به عنوان یک رفتار دلبستگی در بیماران با سبک دلمشغول موثر است و این اثرات به میزان زیادی در مرحله پیگیری نیز در بیماران باقی می ماند.
به کارگیری درمان های روان شناختی در کنار درمان دارویی در درمان بیماران مبتلا به درد های مزمن عضلانی- اسکلتی موثر است.