رابطه بین راستای استاتیک اندام تحتانی و آسیب های بازیکنان نوجوان فوتبال

میزان بروز آسیب های اندام تحتانی در بازیکنان جوان فوتبال زیاد است اما اطلاعات اندکی درزمینه خطر فاکتورهای این آسیب ها وجود دارد. بنابراین، هدف این مطالعه بررسی رابطه استاتیک اندام تحتانی و بروز آسیب های بازیکنان نوجوان فوتبال ایران است. چهار تیم (78 بازیکن) از لیگ برتر آسیا ویژن نوجوان استان تهران (14 تا 16 سال) در این مطالعه مشارکت کردند. قبل از آغاز فصل، میزان افت ناوی، زاوی، Q، زاویه هایپر اکستنشن زانو، زانوی پرانتزی و شاخص توده بدنی این بازیکنان اندازه گیری شد. سپس، آسیب های این بازیکنان در طول یک فصل (7 ماه) به صورت آینده نگر ثبت شد. برای بررسی رابطه بین راستای استاتیک اندام تحتانی و آسیب ها از آزمون لجستیک رگرسیون استفاده شد. طبق یافته های تحقیق، میزان شیوع آسیب ها برابر با 7/8 آسیب در هر 1000 ساعت تمرین (95درصد اطمینان، 10/10-01/7) بود. نتایج آزمون لجستیک رگرسیون نشان داد که افت ناوی پای برتر (5/4OR=، 001/0p=)، زاویه Q پای برتر (77/2OR=، 048/0p=) و زانوی پرانتزی (06/4OR=، 021/0p=) با بروز آسیب ها ارتباط معنی داری دارند. بازیکنانی که شاخص افت ناوی آنها بیشتر از 5/1 سانتی متر باشد، 50/4 برابر بازیکنان دیگر مستعد بروز آسیب اندام تحتانی هستند. همچنین، بازیکنانی که شاخص زاویه Q پای برتر آنها بیشتر از 5/15 درجه باشد، 77/2 برابر بازیکنان دیگر مستعد بروز آسیب اندام تحتانی هستند. نتایج این مطالعه نشان داد که سنجش راستای اندام تحتانی مانند زاویه Q، زانوی پرانتزی و افت ناوی می تواند بازیکنان درمعرض آسیب های اندام تحتانی را مشخص کند. این نتایج می تواند به بازیکنان و مربیان برای پیش گیری از آسیب ها کمک کند