بررسی اپیدمیولوژیک اقدام به خودکشی مراجعه کنندگان بیمارستان حضرت رسول تهران در سال های 1386 تا 1390

خودکشی یکی از معضلات مهم دنیای امروز است که نیازمند بررسی در برهه های زمانی مختلف است. مطالعه حاضر به منظور بررسی اپیدمیولوژیک مراجعین اقدام کننده به خودکشی در یک دوره 5 ساله در بیمارستان حضرت رسول صورت گرفت.
در این مطالعه مقطعی توصیفی، اطلاعات مربوط به 483 خودکشی در بازه زمانی 1386 تا 1390 از پرونده های موجود در بیمارستان حضرت رسول استخراج گردید. اطلاعات با استفاده از چک لیست ساختار یافته جمع آوری، و توسط SPSS نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج نشان داد که مردان ( 51/3%)، افراد مجرد (64/8%)، افراد فاقد تحصیلات دانشگاهی (78/3%)، خانه دار (32/9%) و گروه سنی زیر 30 سال (72 درصد) بیشترین اقدام به خودکشی را داشتند. (40/7%) افراد دارای سابقه بیماری های روانی بودند که افسردگی شدید و اسکیزوفرنی دارای بیشترین فراوانی بودند. بیشترین خودکشی ها در شب (31/3%)، روزهای آغازین هفته (%69) و فصل زمستان (%4/33) رخ داده بود. مشاجره خانوادگی (48/9%) و بیماری های روانی (24/8%) مهم ترین دلیل اقدام به خودکشی بود. رایج ترین شیوه ها نیز مصرف قرص (57/8%) و خودزنی (29/4%) بود. تنها در %3 موارد خودکشی ها منجر به مرگ افراد شده بود.
افراد جوان، مجرد، مردان، افراد با سابقه بیماری های روانی و اقدام به خودکشی بیشتر در معرض اقدام به خودکشی هستند و در برنامه های پیشگیرانه می بایست بیشتر مورد توجه قرار گیرند.