مقایسه تأثیر تجویز خوراکی و تزریقی عصاره گیاه سرخارگل (Echinacea purpurea) بر برخی شاخصهای خونی و ایمنی ماهی کپور علفخوار (Ctenopharyngodon idella)

محرک های ایمنی با منشا گیاهی در آبزی پروری دارای مزایای زیادی نسبت به واکسن ها و آنتی بیوتیک درمانی هستند.
در این تحقیق اثر تجویز خوراکی و تزریقی سرخارگل (Echinacea purpurea) بر برخی پارامترهای ایمنی و خونی ماهی کپور علفخوار ارزیابی شد.
بدین منظور 240 عدد ماهی آمور به چهار گروه در سه تکرار تقسیم شدند. تیمار اول عصاره اکیناسه را به میزانmg/kg.b.w 400 به روش i.p دریافت نمودند. تیمار دوم میزان 5/0% پودر سرخارگل در خوراک روزانه خود دریافت نمودند. تیمار سوم و چهارم نیز بترتیب، به عنوان کنترل تزریقی و کنترل خوراکی در نظر گرفته شدند. ماهی ها به مدت 40 روز نگهداری شده و در روزهای صفر، 10، 20، 30 و 40 از ماهی ها خونگیری شده و شاخص های ایمنی سرم شامل: میزان فعالیت لایزوزیم، قدرت باکتری کشی، فعالیت کمپلمان و احیای نیتروبلوتترازولیوم (NBT) و شاخص های خونی شامل: هماتوکریت، هموگلوبین، تعداد گلبول های قرمز و تعداد و نسبت گلبول های سفید بررسی گردیدند. در روز 40 تیمارها با باکتری آئروموناس هیدروفیلا مواجهه داده شدند.
نتایج نشان داد که میزان فعالیت لایزوزیم سرم، قدرت باکتری کشی سرم، فعالیت کمپلمان و احیای NBT در تیمار تزریقی افزایش معنی داری نسبت به تیمار شاهد داشت (0.05>p) درحالیکه در تیمار خوراکی افزایش قدرت باکتری کشی سرم و احیای NBT در روز 30 و 40 مشاهده گردید (0.05>p). پارامترهای خونی مرتبط به گلبول های قرمز در هیچکدام از تیمارها تفاوت معنی داری را نشان ندادند (0.05p). تلفات بعد از چالش در تیمار تزریقی کاهش معنی داری نسبت به تیمار کنترل داشت.
نتیجه گیری نهایی: عصاره سرخارگل به عنوان کاندیدی برای تحریک ایمنی غیر اختصاصی ماهی مناسب به نظر می رسد.