اثر سمیت برخی مواد ضدانجماد نفوذپذیر و نفوذناپذیر بر جنین ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio)

آگاهی از اثر سمیت مواد ضدانجماد یکی از ضروری ترین پیش نیازها در طراحی دستورالعمل انجماد جنین ماهیان است. در این مطالعه به منظور بررسی اثر سمیت مواد ضدانجماد، جنین ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) در مراحل جنینی روخزیدگی ناقص و ضربان قلب انتخاب و برای مدت 5 دقیقه در معرض آنزیم پروناز (2 میلی گرم در میلی لیتر) قرار گرفتند. جنین های نفوذپذیر شده در سه ماده ضدانجماد نفوذپذیر شامل: دی متیل سولفوکساید، متانول و پروپیلن گلیکول در غلظت های 1 تا 4 مولار و در یک ماده ضدانجماد نفوذناپذیر، ساکارز (در غلظت های 10، 15 و 20 درصد) به مدت 5 و 15 دقیقه غوطه ور شدند. پس از آن جنین ها شسته شده و تا زمان تفریخ انکوباسیون شدند. بررسی سمیت مواد ضدانجماد از طریق محاسبه درصد تفریخ لارو صورت گرفت. نتایج نشان داد در هر دو مرحله تکاملی، درصد تفریخ با افزایش غلظت و مدت زمان در معرض گذاری به طور معنی داری کاهش یافت؛ همچنین متانول ماده ضدانجماد نفوذپذیر با کمترین سمیت بود و پس از آن پروپیلن گلیکول و دی متیل سولفوکساید قرار داشتند. افزایش زمان در معرض گذاری با ساکارز به ویژه در مرحله ضربان قلب به طور معنی داری منجر به کاهش درصد تفریخ شد. با پیشرفت روند تکاملی (از مرحله روخزیدگی ناقص به ضربان قلب)، حساسیت جنین ماهی کپور معمولی نسبت به مواد ضدانجماد کاهش یافت.