تحول نگاه به مفهوم کودکی در داستان های هوشنگ مرادی کرمانی

به منظور بررسی نحوه عملکرد مرادی کرمانی در بازتاب مفهوم کودکی، به طرح تحقیقی زیر به شیوه تحلیل متن می پردازیم. دوازده داستان مورد بررسی را می توان به دو دسته طبقه بندی نمود: داستان هایی که در بازه زمانی دهه20 تا 50 جریان دارد. مضمون اکثر آن ها، افکار، دغدغه ها، رنج ها و هیجانات خود نویسنده است. دسته دوم، داستان هایی هستند که ماجراهای آن در فضای زمانی دهه60 تا80 اتفاق می افتد که در آن ها بدبختی ها، فلاکت ها و محرومیت ها پایان می یابد و کودک معنایی ویژه به خود می گیرد. یافته های پژوهش پیش رو نشان می دهد، در آثار مربوط به دهه20 تا50، کودک تحت تاثیر ایدئولوژی خاص خانواده یا جامعه رشد می یابد. اما در داستان های دهه 60 تا 80، کودک موجودی مستقل و برخوردار از آزادی عمل دانسته می شود. کودکان می توانند آزادانه افکار و ایده های خود را بیان کنند.