رقم سیاه، چالشی فراروی آمار جنایی رسمی (با رویکردی تطبیقی بر آمریکا و ایران)

در جرم شناسی معاصر، آمار جنایی رسمی باوجود فواید تحسین برانگیز و بی شمار با چالشی جدی به نام «رقم سیاه» مواجه می باشد؛ تاجایی که باعث شده است برخی از جرم شناسان منتقد، اعتبار چنین آماری را زیر سوال ببرند. به همین دلیل و به منظور رفع چالش پیش گفته، این مقاله بر آن است با روشی توصیفی - تحلیلی در آغاز به بررسی فرایند شکل گیری رقم سیاه در آمار جنایی رسمی پرداخته، سپس راهکارهایی را برای خروج از آن ارائه دهد. البته در این خصوص تلاش شده است با پرداختن به شیوه های جمع آوری آمار جنایی رسمی در امریکا به عنوان پیشرفته ترین کشور در این حوزه، انتقادهای خاص و عام وارد بر آن مشخص شود تا به این وسیله، مسیر مطالعات تجربی جرم شناسان ایرانی نیز هموار گردد. در مجموع به نظر می رسد برای کاهش رقم سیاه بایستی افزون بر ارائه راهکارهای علمی تر در جمع آوری آمار جنایی رسمی، به تاکتیک های غیر رسمی جمع آوری آمار جنایی همانند «پیمایش های جامعه محور» نیز متوسل شد. در همین زمینه، در کشور امریکا در کنار پیش بینی «سیستم ملی گزارش کردن حادثه محور» (NIBRS) به عنوان شیوه ای علمی تر از «گزارش همسان جرم» (UCR)، از تاکتیک هایی مثل «پیمایش ملی بزه دیدگی جرم» (NCVS) و «پیمایش خودگزارش دهی» (SRS) نیز استفاده می شود. در ایران نیز هرچند راه اندازی سایت «مرکز آمار و فناوری اطلاعات قوه قضائیه» گامی مثبت در «دسترسی الکترونیکی به آمار جنایی» تلقی می شود، اما به نظر نمی رسد این مرکز به کاهش رقم سیاه آمار جنایی رسمی کمک شایانی بنماید.