اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب، کیفیت زندگی و خودکارآمدی در مبتلایان به سندرم پیش ازقاعدگی

سندرم پیش از قاعدگی، یکی از شایع ترین اختلالات سنین باروری بوده که بر هیجانات و عملکرد زنان تاثیر منفی دارد و شامل گروهی از نشانه هایی است که یک تا دو هفته قبل از قاعدگی شروع می شود. در برخی از زنان، علائم به اندازه ای شدید است که موجب اختلال در زندگی می شود. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب، کیفیت زندگی و خودکارآمدی در مبتلایان سندرم پیش از قاعدگی می باشد.
این پژوهش یک مطالعه کارآزمایی بالینی نیمه تجربی است. 30 نفر از 100 نفر مراجعین به بیمارستان زنان و زایمان بیمارستان اقبال شهر تهران در سال 1395، به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل (هر کدام 15 نفر) قرار گرفتند. گروه مداخله به مدت 12 جلسه 90 دقیقه ای تحت گروه درمانی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند. ابزار بررسی پرسشنامه های اضطراب Beck، خود کارآمدی عمومی Sherer، کیفیت زندگی SF36 بود که قبل و بعد از آزمون توسط واحدهای پژوهش تکمیل گردید. یافته ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 19 و روش های آمار توصیفی و استباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
پس از انجام مداخله درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد میزان اضطراب، کیفیت زندگی و خود کارآمدی در گروه مداخله به صورت معناداری کاهش یافت. (001/0 P=) و از نظر میزان سندرم پیش از قاعدگی تفاوت در دو گروه ، پس از مداخله معنادار بود (05/0P<).
نتایج حاصل از تحقیق حاضر نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب، کیفیت زندگی و خودکارامدی در مبتلایان PMC موثر می باشد.