اثربخشی آموزش راهبردهای کمک خواهی در بهبود نشانه های استرس تحصیلی، عملکرد و انگیزش تحصیلی با تعدیل گری سبک های اسنادی در دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش راهبردهای کمک خواهی در بهبود نشانه های استرس تحصیلی، عملکرد و انگیزش تحصیلی با تعدیل گری سبک های اسنادی در دانش آموزان بود.
در راستای هدف پژوهش از جامعه دانش آموزان پایه دوم دبیرستان های دولتی پسرانه نواحی پنجگانه آموزش و پرورش تبریز، 60 نفر به شیوه تصادفی خوشه ایچند مرحله ای و غربالگری انتخاب شدند و براساس نقطه برش پرسش نامه سبک اسنادی راتر به دو گروه سبک اسناد بیرونی و درونی تقسیم شدند. سپس نسبت به توزیع ابزارهای پژوهش در 4 گروه جداگانه اقدام شد. ابزارها شامل پرسش نامه سنجش انگیزه پیشرفت تحصیلی و استرس تحصیلی بودند و نسبت به اجرای بسته ی آموزشی راهبردهای کمک خواهی در 12 جلسه اقدام شد.
تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس عاملی چند متغیره نشان داد که با کنترل اثرات پیش آزمون، اثر آموزش کمک خواهی با توجه به سبک های اسنادی بر ترکیب استرس تحصیلی، انگیزش تحصیلی و عملکرد تحصیلی مثبت و معنا دار است (05/0>P و 54/2 =F). همچنین نتایج نشان داد که سبک های اسنادی اثر روش های آموزش کمک خواهی بر استرس و انگیزش تحصیلی را تعدیل نموده، در صورتی که سبک های اسنادی بر عملکرد تحصیلی نقش تعدیل کنندگی ندارد. همچنین نتایج نشان داد که آموزش راهبردهای کمک خواهی در کاهش استرس تحصیلی، بهبود عملکرد و انگیزش تحصیلی اثر مثبت و معنا دار دارد (05/0(P<.
لذا می توان نتیجه گرفت که آموزش راهبردهای کمک خواهی در کاهش استرس تحصیلی، بهبود عملکرد و انگیزش تحصیلی اثر مثبت دارد و سبک های اسنادی قادرند اثر آموزش راهبردهای کمک خواهی را بر استرس و انگیزش تحصیلی تعدیل نمایند.