بررسی میزان استرس و خواب آلودگی در میان پزشکان شهر مشهد

پیش در سال های اخیر، توجه به استرس و سلامت روانی شاغلان رشته های مختلف، در میان اولویت های سیاست گذاری های کلان قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر بررسی میزان استرس و خواب آلودگی و ارتباط آنها با یکدیگر در میان پزشکان شهر مشهد می باشد.
در مطالعه توصیفی-تحلیلی حاضر که به روش نظرسنجی در سال 1394 انجام شد، نمونه مورد پژوهش شامل 160 پزشک (عمومی و متخصص) بود که به روش تصادفی ساده از میان پزشکان مراجعه کننده به سازمان نظام پزشکی مشهد (برای کسب مجوز یا تمدید پروانه مطب) در مدت 3 ماه انتخاب شده بودند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه ای حاوی سه بخش اطلاعات دموگرافیک، امتیاز استرس و خواب آلودگی استفاده شد.
در مطالعه حاضر، 93 پزشک عمومی و 67 پزشک متخصص به سوالات پاسخ دادند. میانگین سنی پاسخ دهندگان 0/7 ± 42/9 سال بود. اکثریت شرکت کنندگان (82/5%) متاهل بودند. میانگین ساعات کاری افراد در هفته 1/7 ± 40/8 ساعت بود و در طی یک روز بطور متوسط 2/1 ± 31/1 بیمار را ویزیت می کردند. ساعات خواب پاسخ دهندگان به طور متوسط 0/1 ± 6/9 ساعت در شبانه روز بود. میانگین امتیاز استرس پاسخ دهندگان 5/4 ± 14/1 بود. میزان امتیاز استرس درمیان زنان (0/004 = P)، پزشکان متخصص (0/032 = P) و افرادی که درآمد خود را ناکافی ذکر کرده بودند (0/040 = P) بطور معنی داری بالاتر بود. میانگین امتیاز خواب آلودگی در میان تمام پاسخ دهندگان 4/1 ± 7/3 بود. افرادی که درآمد خود را ناکافی اعلام کرده بودند، بطور قابل توجهی امتیاز خواب آلودگی بیشتری داشتند (0/006 = P). آنالیز ارتباط دوطرفه بین متغیرهای کمی نشانگر ارتباط معنی دار مستقیم بین امتیاز استرس و امتیاز خواب آلودگی اپ ورث بود (0/358 = r)، (P<0/001) ، بدین معنی که افراد دارای استرس بیشتر، میزان خواب آلودگی بیشتری نیز داشتند.
استرس در میان پزشکان شاغل در شهر مشهد بالا و میزان خواب آلودگی در میان آنها متوسط ارزیابی می شود. کاهش فاکتورها و عوامل استرس زا در محیط های درمانی و آگاهی بیشتر دانشجویان پزشکی از این عوامل پیش از ورود به محیط کار می تواند در سلامت پزشکان آینده تاثیرگذار باشد.