رویکرد زیبایی شناسانه در تربیت دینی، چرا و چگونه؟

هدف از این تحقیق، بررسی نقش رویکرد زیبایی شناختی که خاستگاه آن ایجاد الزامات درونی در پایبندی به ارزش ها است، در تربیت دینی است. این تحقیق که با روش توصیفی – تحلیلی انجام شده، در پی آن است که بداند چرا باید رویکرد زیبایی شناختی را در تربیت دینی به کار بگیریم و این رویکرد تحقق بخش کدام بخش از دینداری است. در ادامه، این تحقیق بر آن است که بداند رویکرد زیبایی شناختی در تربیت دینی چگونه محقق می شود. لذا برای پاسخگویی به سوال اول اهداف زیبایی شناختی تربیتی دینی تبیین می شوند. این اهداف عبارتند از: فطرت گرایی، تکیه بر اخلاص، تاکید بر گرایش درونی، ایجاد حس حضور و ناظر بودن خدا و تکیه بر ابعاد زیبایی شناختی حسی (طبیعی) و خیالی (هنری). برای پاسخگویی به چگونگی رویکرد زیبایی شناختی در تربیت دینی نیز ضمن بررسی رویکردهای مختلف تربیت زیبایی شناختی، به بررسی متناسب ترین آن ها با تربیت دینی که همان رویکرد ادراکی است، پرداخته شده و به منظور تشریح چگونگی کاربست این رویکرد در تربیت دینی، مراحل این رویکرد واکاوی شده که عبارتند از: رمزگشایی (تذکر زیبایی های باطنی پدیده های دینی) توسط مربی، دریافت زیبایی توسط فطرت، کشف زیبایی باطنی سایر پدیده های دینی توسط متربی، رمزگذاری (مذکر شدن) توسط متربی.