ارزیابی «فاصله گرفتن»: روایی، پایایی و ساختار عاملی پرسشنامه تجربه ها در دانشجویان

هدف این پژوهش بررسی ویژگی های روان سنجی پرسشنامه تجربه ها (ارزیابی عامل فاصله گرفتن؛ فرسکو و همکاران، 2007 الف) در نمونه دانشجویی داوطلب از دانشجویان دانشگاه های تهران بود. این پژوهش از نوع همبستگی بود و در آن 182 نفر دانشجو، پرسشنامه تجربه ها (فرسکو و همکاران، 2007 الف)، پرسشنامه تنظیم هیجان (گراس و جان، 2003)، پرسشنامه افسردگی بک-ویرایش دوم (بک، استیر و براون، 1996) و پرسشنامه اضطراب بک (بک و استیر، 1990) را تکمیل کردند. داده ها با روش همبستگی پیرسون، آلفای کرونباخ و تحلیل عاملی اکتشافی مورد تحلیل قرار گرفتند. همسانی درونی پرسشنامه تجربه ها 77/0 به دست آمد. به منظور بررسی روایی همگرا از خرده مقیاس ارزیابی مجدد پرسشنامه تنظیم هیجان استفاده شد و ضریب همبستگی (462/0 = r) به دست آمد. به منظور بررسی روایی افتراقی، از خرده مقیاس فرونشانی پرسشنامه های مذکور استفاده شد. پرسشنامه تجربه ها و خرده مقیاس فرونشانی همبستگی معنادار نداشتند (01/0>P). علاوه بر این، رابطه منفی میان پرسشنامه تجربه ها و پرسشنامه افسردگی بک-ویرایش دوم (01/0>P) و پرسشنامه اضطراب بک (01/0>P) به دست آمد. درنهایت، در تحلیل عامل اکتشافی، دو عامل به دست آمد. این پژوهش شواهد امیدبخشی از مشخصات روان سنجی پرسشنامه تجربه ها در جمعیت غیربالینی دانشجویی را نشان می دهد.