از شرکت زنان در انتخابات دوره بیست و یکم مجلس شورای ملی تا تحریم آن از سوی مراجع تقلید

انتخابات دوره بیست و یکم مجلس شورای ملی، یکی از مهم ترین انتخابات مجالس شورای ملی از حیث واکنش عالمان دینی به خصوص مراجع تقلید وقت به شمار می رود. این واکنش از دو منظر قابل تامل به نظر می رسد؛ نخست اینکه زنان، نخستین بار علی رغم مخالفت علما در این انتخابات شرکت جسته و حتی به نمایندگی مجلس انتخاب شدند؛ دوم اینکه این انتخابات از سوی مراجع تقلید و علمای برجسته مهاجر به تهران، به عنوان یک روش مبارزه مدنی منفی، تحریم گردید. به نظر می رسد، این واکنش را باید در بستر نهضت یک ساله روحانیت و به ویژه از خلال مهاجرت علمای برجسته شهرستان ها به تهران در اعتراض به دستگیری و حبس آیت الله خمینی به عنوان رهبری نهضت مورد بازکاوی قرار داد. کما اینکه در خلال این نهضت، مخالفت با شرکت زنان در انتخابات نیز به عنوان یکی از مطالبات اصلی رهبران نهضت مطرح بود.
سوال اصلی مقاله، این است که آیا مخالفت با شرکت زنان در انتخابات، تاثیری در تحریم انتخابات داشت؟ این مقاله از نوع پژوهش توصیفی تحلیلی و به روش کتابخانه ای اسنادی، حاکی است که تکاپوهای دراز مدت زنان به خصوص در دهه 13401330، برای شرکت در انتخابات به علت مخالفت مرجعیت وقت ره به جایی نبرد. تا اینکه هیئت حاکمه با حمایت از این مطالبه، موضوع شرکت زنان در انتخابات را در قالب اصلاحات اصول شش گانه انقلاب سفید، به رفراندوم گذاشت و نهایتا در اولین انتخابات مجلس (دوره 21) آن را اجرایی کرد. بررسی اعلامیه های صادره از سوی مراجع و مجتهدان، حاکی است، تحریم انتخابات به دلیل قانون شکنی های هیئت حاکمه، از آن جمله شرکت زنان در انتخابات انجام گردید.