نظام درجه بندی برنامه های تلویزیونی در امریکا، فرانسه، مالزی و ترکیه

کودکان و نوجوانان، بیشترین و دائمی‏ترین مخاطبان تلویزیون هستند، این درحالی است‏که بخش قابل توجهی از برنامه ها برای بزرگسالان ساخته شده است و متناسب با درک و تجربه زیستی آنها نیست و ممکن است به رشد ذهنی، احساسی، اخلاقی و جسمی آنها لطمه بزند. برای حفاظت از کودکان در قبال برنامه های نامناسب یا زیانبار، در اغلب کشورها، نظام درجه‏بندی برنامه های تلویزیونی ایجاد شده است. این پژوهش با هدف شناخت مبانی نظری و نیز وجوه تشابه و تمایز این نظام در کشورهای اسلامی با کشورهای اروپایی و امریکایی، با روش اسنادی (شامل مطالعه قوانین، مقررات، سیستم‏ها و فرایندهای قانون‏گذاری، اجرا، نظارت و کنترل) در کشورهای امریکا، فرانسه، مالزی و ترکیه انجام شده است. یافته ها نشان می‏دهد این نظام‏ها در همه کشورها با استفاده از رده‏بندی سنی، بر اساس نظام نشانه‏ای مرکب از حروف، اعداد و علایم مثبت و منفی، تعریف‏ می شود که بر مبنای قانون و تحت حاکمیت نهاد تنظیم مقررات رسانه ها (نهاد مستقل قانونی با وظایف قانون‏گذاری، اجرایی و نظارتی قضایی) و در چارچوب دستورالعمل‏های مدون اجرا می‏گردد و عمده تمایز آنها در خصوص ممنوعیت‏ها و محدودیت‏های محتوا و چگونگی تعیین و تعریف محتوای مشمول درجه‏بندی بر حسب سنین مختلف، بر اساس نظام هنجاری جامعه، اعم از گفتار نامناسب، برهنگی، موضوعات و روابط بزرگسالان، روابط یا ارجاعات جنسی مجاز، بزه و ناهنجاری هاست.