سنجش امنیت غذایی و تعیین کننده های آن در مناطق روستایی(نمونه موردی: کشاورزان بخش مرکزی شهرستان روانسر، استان کرمانشاه)

هدف اصلی از پژوهش حاضر سنجش وضعیت امنیت غذایی و تبیین عوامل موثر بر آن در بین کشاورزان کشور است که به صورت موردی در بخش مرکزی شهرستان روانسر انجام شده است.
پژوهش کاربردی حاضر با روش توصیفی تحلیلی تدوین گردیده است که در آن ابزار اصلی جهت گردآوری داده ها، ترکیبی از پرسش نامه های استاندارد امنیت غذایی وزارت کشاورزی آمریکا و پرسش نامه محقق ساخته بوده است.
یافته ها/ یافته های پژوهش نشان داد 1/21 درصد افراد موردمطالعه دارای امنیت غذایی و 9/78 درصد، در حال تجربه درجات مختلف ناامنی غذایی(بدون گرسنگی، با گرسنگی متوسط و با گرسنگی شدید) هستند. نتایج رگرسیون چندمتغیره نشان داد 4/75 درصد از واریانس متغیر وابسته پژوهش، به واسطه اثرات متغیرهای مستقل پژوهش تبیین شده است که این متغیرها به ترتیب اهمیت عبارت اند از: کیفیت زمین، دسترسی به اعتبارات، مالکیت منابع سرمایه ای، پایگاه اقتصادی اجتماعی، بعد خانوار و پیشامدهای اقتضایی. دراین میان دو متغیر بعد خانوار و پیشامدهای اقتضائی، به ترتیب با ضرایب 143/0- و 135/0- دارای اثر منفی بر امنیت غذایی کشاورزان بوده اند.
امنیت غذایی در میان تولیدکنندگان اصلی مواد غذایی کشور (کشاورزان) در وضعیت بحرانی قرار دارد و درراستای رفع این محدودیت، توجه به تعیین کننده های شناسایی شده در پژوهش حاضر، از ضروریات می باشد.