تاثیر ترکیبات بین فلزی بر استحکام جوش های غیر همجنس اصطکاکی تلاطمی نقطه ای آلومینیم/فولاد

هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر ترکیبات بین فلزی بر استحکام جوش های اصطکاکی تلاطمی نقطه ای آلومینیم- فولاد بوده است. متغیرهای فرایند، سرعت چرخشی و زمان ماند ابزار بودند. بررسی های ریزساختاری فصل مشترک اتصال توسط میکروسکوپ های نوری و الکترونی روبشی انجام پذیرفت. نتایج آزمون کشش-برش نشان داد که در تمامی سرعت های چرخشی مورد استفاده، استحکام اتصالات با افزایش زمان ماند، افزایش می یابد. علاوه بر این، در زمان های ماند مشابه، سرعت های چرخشی بالاتر منجر به دست یابی به اتصالات مستحکم تری گردید. مشاهدات ریزساختاری فصل مشترک اتصال، نشان داد که رشد ضخامت لایه بین فلزی تا 5 میکرومتر منجر به افزایش استحکام جوشها می گردد.