شناسایی و اولویت بندی فازی پیشایندهای رضایت شغلی

رضایت شغلی، بیانگر میزان نگرش مثبت یک کارمند در مورد به شغل خود است. رضایت شغلی عاملی است که به صورت گسترده در پژوهش های سازمانی مورد مطالعه قرار گرفته است. مدل های مختلفی برای ارزیابی رضایت شغلی ارائه شده است. پژوهش های مختلف عوامل متعددی را به عنوان عوامل موثر بر رضایت شغلی بررسی کرده اند. هدف از این پژوهش اولویت بندی عوامل موثر بر رضایت شغلی کارکنان با استفاده از تکنیک های تصمیم گیری چند شاخصه AHP و TOPSIS فازی است. در این پژوهش ابتدا با مطالعه پژوهش های انجام شده در خصوص رضایت شغلی عوامل موثر شناسایی و سپس با استفاده از روش تحلیل محتوا با آنتروپی شانون ده عاملی که دارای ضریب اهمیت بیشتری بودند انتخاب شدند. جامعه آماری پژوهش 10 نفر از خبرگان دارای سابقه فعالیت در حوزه منابع انسانی سازمان یا دارای تحصیلات مرتبط با رشته مدیریت منابع انسانی و رفتار سازمانی است. برای نظرسنجی از خبره در مورد مقایسه های زوجی و تعیین میزان اهمیت هر یک از عوامل در رضایت شغلی دو پرسش نامه در قالب عبارت های کلامی طراحی شده و پس از نظرسنجی از خبره ها به اعداد فازی تبدیل شدند. در آخر هم با استفاده از تکنیک های AHP و TOPSIS فازی این عوامل رتبه بندی شدند. نتایج پژوهش نشان داد از بین عوامل موثر بر رضایت شغلی مورد بررسی در این پژوهش عامل حقوق، امنیت شغلی و احساس عدالت بیشترین امتیاز را کسب کرده و عوامل روابط با همکاران و سرپرستان و محیط کار به عنوان عواملی شناخته شدند که کم ترین اهمیت را در ایجاد رضایت شغلی کارکنان دارند.