ارتباط بین مقادیر لپتین، اینترلوکین -10 و TNFα با خستگی و ظرفیت هوازی در زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروز

مالتیپل اسکلروز یک بیماری دمیلینه کننده خود ایمن با مکانیسم ناشناخته است. مالتیپل اسکلروز با آسیب آکسونی، دمیلیناسیون و افزایش التهاب مشخص می شود. سایتوکین ها نقش های مهمی در بیماریزایی مالتیپل اسکلروز دارند. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین برخی سایتوکین ها با خستگی و ظرفیت هوازی در زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروز بود.
45 زن با مالتیپل اسکلروز در این مطالعه شرکت کردند. سطوح سرمی لپتین، TNFα و اینترلوکین -10 با روش الایزا اندازه گیری شد. خستگی و ظرفیت هوازی توسط پرسشنامه شاخص شدت خستگی و آزمون پیشرونده دوچرخه ارگونومتر به ترتیب مورد ارزیابی قرار گرفت.
لپتین یک همبستگی مثبت معنی دار با TNFα، شاخص توده بدن و خستگی در این بیماران داشت. علاوه بر این لپتین یک همبستگی منفی معنی دار با ظرفیت هوازی داشت و ظرفیت هوازی یک همبستگی منفی معنی دار با خستگی و شاخص ناتوانی داشت. در حالی که TNFα با خستگی یک همبستگی مثبت معنی دار داشت، اینترلوکین –10 با سایر عوامل همبستگی نداشت.
بهبود ظرفیت هوازی و فعالیت بدنی منظم می تواند با کاهش تولید سایتوکین های التهابی و خستگی همراه باشد. این ممکن است کیفیت زندگی افراد مبتلا به مالتیپل اسکلروز را افزایش دهد.