ارزیابی ساختار لکه های اکولوژیک مراتع مشجر (مطالعه موردی: مراتع خهکلون و احمدآباد وزگ، یاسوج)

عملکرد یک اکوسیستم طبیعی بستگی به حفاظت منابع در داخل آن اکوسیستم دارد. لکه اکولوژیک، سطحی از چشم انداز است که باعث تجمع منابع در اکوسیستم می شود، لذا مطالعه خصوصیت های لکه ها ضروری است. در این تحقیق ویژگی های ساختاری لکه های اکولوژیک در دو اکوسیستم مرتعی خهکلون و احمدآباد وزگ مورد ارزیابی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای ارزیابی این ویژگی ها خصوصیت های ساختاری شامل تعداد لکه ها، سطح کل لکه ها، شاخص سطح لکه ها، شاخص سازمان یافتگی چشم انداز و میانگین فاصله بین لکه ها بر روی 3 ترانسکت 100 متری در هر یک از چشم انداز ها و در مجموع 12 ترانسکت اندازه گیری شد. بر اساس نتایج آماری، ویژگی های ساختاری لکه های اکولوژیک در دو دامنه شمالی و جنوبی مراتع خهکلون و احمدآباد وزگ دارای تفاوت معنی داری (P<0.05) است. شاخص سازمان یافتگی در دامنه شمالی دو مرتع که دارای پوشش متراکم تری هستند، بیش تر از دامنه های جنوبی است. با توجه به این که شاخص سازمان یافتگی لکه ها نشان دهنده میزان توانمندی و قابلیت چشم انداز است، شکنندگی اکوسیستم در دامنه جنوبی بیش تر به نظر می رسد.